ล้วงชีวิต พี่แวว สายสุนีย์ กับรักที่ต้องเลิกยอมเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว

แวว สายสุนีย์ : ก็จะมีรุ่นพี่ที่จบไปแล้วมาสร้างแรงบันดาลใจให้เราว่ารู้ไหมว่ามีกีฬาคนพิการ ก็ทำให้เราจุดประกายได้ว่าตัวนี้เหมาะกับเราก็เลยเลือกกีฬาฟันดาบแมตช์นั้นก็ประสบความสำเร็จได้ 2 เหรียญทอง

เอาจริงๆตั้งแต่ตอนที่เราโตขึ้นมามีความรักไหม
แวว สายสุนีย์ : ตอนนั้นลำบากมากทำเพื่อคนข้างหลังหมดเลย เพื่อครอบครัว เพื่อทุกคนหมดเลยตอนนั้นก็ไม่ได้คิดถึงตัวเองก็เลยไม่ได้มีเวลาฉันจะต้องมีความรักฉันจะต้องมีอะไรแบบนี้

แต่ก็มีจนได้
แวว สายสุนีย์ : ก็เจอพ่อน้องฤทัยคนนี้ค่ะ เป็นลูกศิษย์เวลาเราไปไหนก็ไปด้วยกันเขายกรถเขาช่วยบางที่มันสูงเขาก็อุ้มเราอย่างนี้ค่ะ มันก็เลยมีความรู้สึกผู้ชายคนนี้โอเค อายุห่างกันน่าจะเกือบ 20 ปี

เดินหน้าเป็นคนจีบเองเลย
แวว สายสุนีย์ : ไม่เชิงค่ะ เป็นจังหวะมากกว่า

แวว สายสุนีย์ : ตื่นเต้นน้ำตาไหลรู้สึกว่ามาแล้ว

แต่ตอนนั้นในความดีใจเราก็ปรึกษาคุณหมอ
แวว สายสุนีย์ : เราตรวจเองก่อนเสร็จแล้วเราก็ไปหาคุณหมอ ตรวจกับคุณหมอคุณหมอตอบว่าดื้อจังเลย ปล่อยให้ตัวเองท้องได้อย่างไรเหมือนกับเราเป็นคนไข้ประจำอยู่แล้วอยู่ๆ เราท้องเขาก็กังวล อย่างนี้ไม่เป็นไรแค่สองสัปดาห์คุณหมอบอกว่าสามารถยุติการตั้งครรภ์ได้นะ

เกิดอะไรขึ้นในความสัมพันธ์
แวว สายสุนีย์ : คือยอมรับเลิกกับเขาไม่ใช่ไม่รักเลิกเพราะยังรักอยู่คือแววใช้ใจรักเขา แต่พอถึงเวลาเรามองว่าเขาไม่ใช้ใจกับเราก็เลยทำให้เรายอมที่จะแบบ...

ตัดสินใจที่จะเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว
แวว สายสุนีย์ : ใช่ค่ะ แต่ที่หนักที่สุดก็คือการที่จะอธิบายให้ลูกฟัง น้องจะบอกว่าหนูอยากให้คุณพ่อคุณแม่กลับมาคืนดีกันเราก็จะแอบมีน้ำตา เราจะไม่ให้น้องเห็นยิ่งเจ็บปวดเลยค่ะตอนนั้น แต่แววก็ไม่เป็นไรลูก ไม่เป็นไร