เปิดเส้นทาง ปอป้อ บนถนนลูกไก่ เคลียร์ชัดไปสนิทกับใบเฟิร์นได้ไง?

เพิ่งกลับจากโอลิมปิกได้กี่วัน?
ปอป้อ : 2 วัน

หายเหนื่อยหรือยัง?
ปอป้อ : นิดนึงค่ะ แต่ก็ดีขึ้นแล้ว

ตอนนี้เห็นว่าคิวแน่นมาก ทั้งงานพรีเซ็นเตอร์ งานในวงการบันเทิง ?
ปอป้อ : ก็มีบ้างประมาณนึง ถ้ามีอะไรจะได้ติดตามกัน

น้องปอป้อเล่นเป็นคู่ผสมกับบาส มันเกิดอะไรขึ้นบ้างในโอลิมปิกครั้งนี้?
ปอป้อ : เราทุกคนเวลาเราไปแข่ง ก็มีความคาดหวัง ความกดดันอยู่แล้ว เราไปแข่งวันนั้นมัน 50:50 คนที่เราเจอก็เป็นคนที่เราเจออยู่ประจำในเวิลด์ทัวร์ แต่อยู่ที่วันนั้นใครจะคุมเกม คุมสมาธิ ได้ดีกว่ากัน

เรากับบาสมาหยุดอยู่ที่รอบ 8 ทีมสุดท้าย ?
ปอป้อ : ใช่ค่ะ ก็เสียใจและเสียดายไม่สามารถคว้าเหรียญได้ แต่ทุกอย่างมันก็ต้องมูฟออน

ตอนนี้ยังรู้สึกเสียใจอยู่?
ปอป้อ : ใช่ค่ะ เป็นอารมณ์ที่สวิง บางทีคิดขึ้นมาได้ก็เสียดาย แต่ก็เดินหน้าต่อ แต่ก็ได้กำลังใจจากครอบครัว คนข้างๆ ทำให้เข้มแข็งขึ้น

เสียดาย เสียใจ แต่ไม่ยอมแพ้ พร้อมจะสู้ต่อ?
ปอป้อ : ใช่

ปอป้อ : กีฬาแบดมินตันมันเล่นทั้งปี แข่งทั้งปี ไม่มีเวลาพัก เราทุ่มกับแมตซ์นี้ พอมันไม่ได้จริงๆ เราก็รู้สึกอยากจะพัก เราไม่ได้จะเลิกเล่น แค่อยากจะพักร่างกาย พักจิตใจแค่นั้น

น้องบาสให้กำลังใจยังไงบ้าง?
ปอป้อ : เราก็คุยกัน คุยรูปแบบเกม ทำไม เกิดอะไรขึ้น ก็ให้กำลังใจกัน

วันที่แพ้ญี่ปุ่น มันผิดพลาดตรงไหน เกิดอะไรขึ้น?
ปอป้อ : ช่วงแรกเรานำมาใช่ไหม ช่วงหลังเขาแก้เกม ก็เหมือนเราเล่นตัวเองมันเลยทำให้ผิดพลาด

อีก 4 ปีข้างหน้าจะกลับไปแก้ตัวอีก?
ปอป้อ : ก็จะกลับไป ตั้งใจว่ากลับไปอีกครั้งเต็มที่ค่ะก็ต้องรอดูต่อไป

เมื่อกี้เห็นน้องตีลังกา มันคือท่าซิกเนเจอร์?
ปอป้อ : เป็นท่าซิกเนเจอร์ ถ้าแข่งรอบชิงชนะแล้วจะทำค่ะ

น้องปอป้อถือเป็นนักแบดมินตัน ได้แชมป์มือหนึ่งของโลก เป็นผู้หญิงคนเดียวที่สามารถคว้าเหรียญมาได้จากทุกรายการ ยกเว้นโอลิมปิก คิดว่าเราจะต้องเติมอะไรส่วนไหน?
ปอป้อ : มันก็รวมหลายอย่าง ทั้งทักษะ สกิล สภาพจิตใจ การไปอยู่ตรงนั้น ทุกคนใจจะต้องนิ่ง จิตใจเป็นเรื่องสำคัญมากที่ป้อรู้สึก ส่วนเรื่องร่างกาย เวลาผ่านไปเรื่อยๆ มันก็ไปตามอายุ แต่ด้วยตัวเราเอง เรารู้สึกว่าเราดูแลตัวเองดีประมาณนึง เพราะตั้งแต่เด็ก เรื่องกินเหล้าป้อไม่ยุ่ง

ใน 4 ปีข้างหน้าต้องมีการวางแผนไว้แล้วว่าจะปรับตัวยังไงเพื่อจะคว้าแชมป์ในรอบหน้า?
ปอป้อ : ก็คิด วางแผน เรื่องการเล่นก็ต้องเล่นให้มันผ่อนคลายมากขึ้น ไม่กดดันตัวเองมากเกินไป เล่นให้มีความสุข เอ็นจอยกับการเล่น เมื่อจิตใจดีทุกอย่างมันก็ดี

ปอป้อ : กาบี้ค่ะ นักวอลเลย์บอลจากบราซิล เราจะทักทายกันตลอด ก่อนแข่งให้กำลังใจ หรือถ้ามีเวลาว่างเขาก็ชวนเราไปเล่น เรารู้จักกันตั้งแต่โอลิมปิกรอบที่แล้วที่โตเกียว หลังจากนั้นก็คุยกันมาตลอด

ประเพณีและกิจกรรมของนักกีฬาแต่ละประเทศคือการแลกพิณ?
ปอป้อ : ใช่ค่ะ น่าจะได้มาประมาณ 50-60 อันได้ แต่ยังไม่ได้นัดประเทศว่าได้ประเทศอะไรมาบ้าง ส่วนตัวเองก็ไม่ได้นับว่าแจกไปกี่ประเทศแล้ว เพราะเจอใครก็ให้ไป

เห็นว่าเจอนักกีฬาดังที่ไปทุกครั้งไม่เคยได้เจอ แต่ครั้งนี้ได้เจอ?
ปอป้อ : ครั้งนี้เจอ ราฟาเอล นาดัล, การ์โลส ก็ได้เข้าไปถ่ายรูป

เพื่อนสนิทชาวจีน ที่เป็นกระแสไวรัล เพิ่งถูกขอแต่งงานไป?
ปอป้อ : อันนี้สนิทมากๆ เขาได้แชมป์โอลิมปิกด้วย แล้วก็เป็นมือหนึ่งของโลกด้วย ได้ทั้งเหรียญ ได้ทั้งแหวน ได้ทุกอย่าง คอมพลีต

ได้เจอน้องวิว กุลวุฒิไหม ?
ปอป้อ : ได้เจอค่ะ ส่วนมากน้องก็สวัสดี ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันมาก ด้วยน้องเขาเล่นประเภทเดี่ยว เราเล่นคู่ เวลาอาจจะไม่ตรงกัน แต่เวลาเจอน้องก็บอกว่าวันนี้ดี เยี่ยม ก็ยินดีกับน้อง น้องเก่งจริงๆ

ต่างหูกี่กะรัต?
ปอป้อ : ข้างละ 2 กะรัต ตอนแข่งก็ใส่ปกติ ป้อเป็นคนชอบเครื่องประดับด้วย ซึ่งกีฬาแบดมินตันสามารถใส่เครื่องประดับได้ทุกอย่าง

ปอป้อ : คุณพ่อคุณแม่ชอบเล่นแบดอยู่แล้ว ที่ป้อเริ่มเล่นได้ก็มาจากคุณพ่อคุณแม่เล่นให้กับทางมหาวิทยาลัย แต่ไม่ได้ติดทีมชาตินะคะ เหมือนเขาเล่นออกกำลังกาย แล้วที่อุดรฯ เพิ่งสร้างคอร์ดแบดเสร็จเขาก็เลยพาป้อไปเล่น แล้วทุกอย่างที่ไปแข่ง แม่ก็ตามไปทุกที่ คือสนับสนุนเต็มที่เลย

พูดง่ายๆ คุณพ่อคุณแม่เหมือนเป็นจุดเริ่มต้นให้ปอป้อ ชอบกินกีฬาแบดมินตัน?
ปอป้อ : ใช่ค่ะ

จำวันแรกที่ไปแข่งขันแบดมินตันได้ไหม ?
ปอป้อ : จำได้ ป้อไม่ได้เริ่มจากการฝึกซ้อม ป้อแข่งเลย การที่พ่อแม่ไปตี เขาตีเล่นๆ สนุกพ่อแม่ลูก หลังจากนั้นก็ไปแข่งเลย พอไปแข่งปุ๊บก็แพ้ เหมือนแม่เห็นอะไรในตัวป้อ ป้อเดินลงสนาม มันดูแบบไม่เขินอายอะไรเลย ดูจริงจัง มันใจ แต่วันนั้นพอเราแพ้ปุ๊บมันก็คือจุดเริ่มต้นให้ป้อ ฝึกซ้อมโปรแกรมอย่างจริงจัง ตอนนั้นอายุ 9 ขวบ

สโมสร SCG ชวนไปอยู่ด้วย?
ปอป้อ : ใช่ ช่วงนั้นเขาเหมือนเห็นอะไรด้วย เลยมาขอพ่อกับแม่ อยากให้มาอยู่กรุงเทพฯ จะได้เดินทางสะดวก

คุณพ่อคุณแม่สนับสนุนให้เล่น แต่พอโดนทาบทาม คุณแม่ไม่สนับสนุนเท่าไหร่?
ปอป้อ : แม่มีความเป็นห่วง ด้วยความเป็นลูกคนสุดท้อง เป็นผู้หญิงคนเดียวในบ้าน คือเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยด้วย เพราะเราย้ายมาคนเดียว พอดีมีคุณป้าอยู่ด้วยก็เลยลองให้มาอยู่กับคุณป้าก่อน แม่อยากรู้ความเป็นอยู่ยังไง เวลาออกไปแข่ง อยู่กันแบบไหน พอแข่งสัก 2-4 ปี เค้าก็เริ่มปล่อยแล้ว

ปอป้อ : ไม่บ้างก็ได้ มีน้อยแต่มีนะ

ได้ยินมาว่ามีอุบัติเหตุจากการแข่งกีฬาด้วย ?
ปอป้อ : ปี 2017 ที่ซีเกมส์มาเลเซีย วันนั้นเป็นรอบชิง มันก็มีจังหวะนึงที่เรากระโดดไปแล้วล้มลงมา ตอนแรกรู้สึกว่าคงไม่เป็นอะไรมาก พอเรานั่งอยู่สักพักแพทย์ก็เข้ามา ให้เรายืดขา งอขา ตอนแรกก็ยืดไม่ไป เพราะมันยืดกลับมาปั๊บ ป้อได้ยินเสียงลั่นแปลว่าเข้าล็อกแล้ว เพราะมันไม่ได้ปวดก็เลยลุกขึ้นเล่นต่อ ได้ 1-2 แต้ม เพราะหลังจากนั้นเรารู้สึกว่ายืนไม่ไหวแล้ว มันปวดแล้วชาไปเลย มันคือเอ็นไขว้หน้าขาด กลับมาก็ MRI เสร็จผ่าเลย

พอมันขาดไปแล้ว กลัวกลับมาไม่เหมือนเดิม 100% ไหม?
ปอป้อ : ตอนแรกมีบ้าง ทุกอย่างทำตามโปรแกรมที่วางไว้หมดเลย ตอนนี้ไม่มีผลอะไรกับป้อแล้ว เพราะสามารถทำอะไรได้ทุกอย่าง

ปอป้อ : เป็นเพื่อนกันจริงๆ ค่ะ เป็นเพื่อนที่คอยซัปพอร์ตกันเวลาเรามีเรื่องเราก็จะคุยกันตรงๆ ใบเฟิร์นเป็นคนน่ารัก แคร์เพื่อนๆ ทุกคน

เฟิร์นทำอาหารมาให้ปอป้อทานด้วย?
ปอป้อ : ช่วงโควิดไม่ได้ไปไหนก็จะมารวมกันที่บ้าน เหมือนจัดปาร์ตี้ ไปซื้อของ ซื้ออะไร ทำกับข้าวกินด้วยกัน

ไปสนิทกันได้ยังไง?
ปอป้อ : คือผู้จัดการของป้อกับเฟิร์นสนิทกัน พอช่วงโควิดไม่มีงาน ทุกคนว่างเลยมารวมตัวกัน มีกิจกรรมทำ ร้องคาราโอเกะ ทำอาหาร เล่นเกม

สไตล์การถ่ายรูปเลยทำให้คนสงสัยหรือเปล่า?
ปอป้อ : ไม่มีอะไรค่ะ เป็นเพื่อนกันจริงๆ

เห็นว่าการแข่งขันโอลิมปิกที่ปารีส เฟิร์นก็ให้กำลังใจด้วย?
ปอป้อ : ใช่ค่ะ ก่อนที่ป้อจะไปแข่งก็นัดกันกินข้าวบ้านใบเฟิร์น เขาทำก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นให้ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เราชอบกิน

ตั้งแต่กลับมาได้เจอกันหรือยัง?
ปอป้อ : นัดกันอยู่

ตอนนี้สถานะหัวใจเป็นยังไงบ้าง?
ปอป้อ : จริงๆ มีคนเข้ามา แต่ยังไม่ได้คุยกับใคร ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคต

เขาเข้ามาจีบยังไง?
ปอป้อ : ก็มี DM บ้าง

อยากให้ปอป้อฝากถึงแฟนๆ และนักกีฬาไทยทุกคน ให้กำลังใจเขาหน่อย?
ปอป้อ : อยากขอบคุณครอบครัว เพื่อนคนที่อยู่ข้างๆ และแฟนๆ ทุกคนนะคะที่เป็นกำลังใจให้ป้อมาตลอด ในวันที่ป้อแพ้ก็ได้กำลังใจจากทุกคน ก็ขอบคุณทุกคนจริงๆ ค่ะ