จากใจทหารเกณฑ์ลงใต้

ข้างสนามฟุตบอลแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่
อาทิตย์ 9 มีนาคม 2551 เวลา 16:30 น.

T : อ้าว เฮ๊ย!!! ไอ้Nนี่หว่า เป็นไงมั่งล่ะมรึง พ้นเกณฑ์ทหารรึยังเนี่ย
N : ยังเลยพี่ เพิ่งกลับจากใต้
T: อ้าวเหรอ เป็นไงมั่งล่ะ ทางใต้
N: โหดดีพี่ ชุดผมรอดกลับมา 49 คน ไปกัน 100 คน ใส่โลงกลับมา 51 คน
G: โอ๊วว สาดดด มรึงรอดมาได้ไงวะเนี่ย ดวงดีสุด
N: เออพี่ ดวงล้วน ๆ เลย เป็นทหารเกณฑ์ไปใต้แล้วรอดกลับมาได้นี่ โดนระเบิดไปซะครึ่ง อีกครึ่งโดนยิง ไอ้ที่กลับมาได้ 49 เนี่ย พิการไปอีกเป็น 10 นะพี่ โดยมากจะขาขาด
T: อ้าวเห้ย อะไรมันจะขนาดนั้นวะ ดูในข่าวก็เห็นเงียบ ๆ ลงไปตั้งเยอะนี่
N: เงียบเชี่ยอะไรพี่ พวกผมลาดตระเวนยิงกับพวกแม่ngเกือบทุกวัน ผมรบในป่า มันไม่มีนักข่าวตามไปทำข่าวอะดิ่ นักข่าวมันอยู่แต่ในเขตเมืองกะชานเมืองพี่
B : อืม ๆ แล้วจะพ้นเกณฑ์เมื่อไหร่วะเนี่ย
N: อีกปีนึงพี่ ตอนนี้เค้าให้กลับมาสั่งเสียทางบ้าน ฮ่าๆ ๆ ๆ เดี๋ยวเดือนพฤษภาไปอีกรอบ
G: ยังจะตลกได้นะมรึง
N : โหยพี่ปลงแล้ว ไปนี่ต้องไปแบบไม่คิดว่าจะรอด ไม่งั้นเครียด นี่เค้าให้กลับมาพักผ่อน แล้วก็ฝึกอีกหน่อยเดี๋ยวก็ลงไปลุยกะพวกแม่ngต่อ ตอนนี้ผมยิงไรเฟิลให้มันโค้งได้แล้วนะพี่ เจ๋งมะ
B: แสรดไม่ใช่ลูกบอล จะได้ปั่นให้โค้งได้
N : เฮ๊ยย ได้จริง ๆพี่ เวลายิงต้องกะเวลาตอนที่กระสุนมันอยู่กลางลำกล้องแล้วส่ายปากกระบอก ยิงกลางคืนนี่โค้งเห็น ๆ เลยพี่
G : เออ เชื่อมรึงก็ได้ แล้วหน่วยมรึงใช้ปืนอะไรวะ อย่าบอกนะว่า HK
N : ไม่อ่ะพี่ หน่วยผมใช้ M16A2 หวังผลได้ประมาณ 100-200 เมตร ผมแม่นนะพี่ แต่อย่างว่า
เวลาลุยกันจริง ๆ ไม่ได้เล็งหรอก รู้แต่ว่ายิง ๆ ยัด ๆไปแถว ๆ นั้นแหละ ไม่มีใครโผล่หัวขึ้นไปเล็งศูนย์หรอก
T : เอา RED DOT ไหม กูมี กูยกให้เลย
N: ไม่เอาอ่ะพี่ บอกแล้วว่าไม่ได้เล็ง
B: แล้วในชุดลาดตระวนของมริงมีพวก Minimi รึพวก Sniper ไปด้วยรึปล่าววะ
N: อ๋อ พวกMinimi จ่าเป็นคนถือ ส่วนพวก Sniper มันเดินแยกไปต่างหาก 2 คน ไม่ค่อยได้ยิงเท่าไหร่หรอกพวกนี้ โดยมากถ้าเจอก็แจ้งตำแหน่งกันเฉย ๆ พวกผมเอา M16 เข้าลุยอย่างเดียวเลย นี่เดือนหน้าจะได้ M4 มาใช้แล้ว พานท้าย แบบปรับได้ด้วยนะ
T : แล้วกระสุนล่ะวะ เค้าให้กี่นัดอ่ะ
N : เท่าที่ขนไหวพี่ แต่พวกผมชอบเอาไปคนละ 5 แม็ก เผื่อไว้ก่อน ยิงกันจริง ๆ ส่วนใหญ่ก็ 2-3 แม็ก
G : แล้วระเบิดล่ะวะ
N : แรก ๆ ก็ 2 ลูกตอนหลังมันบอกงบหมด เหลือคนละลูก
T : เชี่ย งบเนี่ยนะหมด เห็นว่างบกลาโหมปีที่แล้วอย่างเยอะ
N: เออ ไม่รู้เหมือนกันพี่ มีให้แค่ไหนก็ใช้แค่นั้นแหละ
T : แล้วเสื้อเกราะกับหมวกล่ะ เห็นเค้ารับบริจาคกัน มีให้ใส่รึปล่าว
N: มีครับ แต่ผมไม่ค่อยใส่กันหรอก เอาตัวเบา ๆ วิ่งเร็ว ๆไว้ก่อน วิ่งช้าแล้วโดน AK ยิงนี่ เกราะไม่มีผลเลยพี่
B: อ้าวมันกันไม่ได้เหรอวะ
N: แฉลบๆน่ะได้พี่ ถ้าไปโดนตรง ๆ ก็ร่วงล่ะ ใส่หมวกนี่หันซ้ายหันขวายาก มองยาก แล้วเวลายิงก็หนวกหูด้วย มีเด็กพิษณุโลกคนนึงมันใส่ครบทุกอย่าง วิ่งช้า โดนเข้าไปตรงต้นคอ เรียบร้อยครับ แบกกลับได้เลย บางคนก็โดนทะลุหมวก หัวกระจาย
B : ไม่โดด ๆ ๆ ๆ เอาวะ
T: แสรด ไม่ใช่ Counter strike
G: เป็นไงล่ะมรึง ก่อนลงไปล่ะเห็นเล่นจังเลย ไอ้ BATTLE FIELD
N: เจอเข้าเองเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ผมเคยเดินลาดตระเวนไปเจอมันฝึกกันอยู่เลยนะ ไอ้พวกหัวหน้ามันน่ะ ทหารเก่าของเราทั้งนั้นแหละ พวกรบพิเศษเลยด้วย มันปีนขึ้นต้นไม้เอาหัวทิ่มดินได้อ่ะ อย่างเทพ มันฝึกเอาไว้ซุ่มรอเราอยู่บนต้นไม้ แต่ไม่มีปัญหาพี่ เอา M79 สอยเอา
T: แล้วในมุมมองมรึง มันจะสงบเมื่อไหร่วะเนี่ย
N: ล้างเผ่าพันธุ์สถานเดียวพี่ ไม่มีทางเลือกแล้ว เลือกเอา จะยกให้มันรึจะ ฆ่าแม่ngให้หมด ออกลูกออกหลานกันยั้วเยี้ยเต็มพื้นที่แล้วพี่ ปราบไม่หมดหรอก รอแต่ว่าเมื่อไหร่จะได้ไฟเขียว ถ้าได้ไฟเขียวเราชนะหายห่วง แต่นี่พวกแม่ng เช้า ๆกรีดยาง สาย ๆฝึก ตกดึกออกมาล่อเรา ละ มันมีเมียได้ 4 คน พวกนี้มันจะเอาลูกที่เกิดกับเมียคนแรกมาเรียนในกรุงเทพ ให้เป็นมันสมอง ส่วนลูกที่เกิดกะเมียคนต่อ ๆไปนี่มันให้เข้าปอเนาะ พออายุ13 -14 แบกปืนไหวก็ต้องออกมารบกันแล้ว
แล้ว มีกฎว่าเรายิงก่อนไม่ได้ด้วยนะพี่ ต้องรอมันยิง เราถึงจะสวนได้ แต่ก็ไม่มีใครเค้าสนกันหรอกพี่ เจอแล้วคุ้น ๆ หน้า ผมใส่ก่อนล่ะ ยิ่งตอนนี้มันทะลึ่งไปฆ่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้ แล้วพวกป่าไม้เค้าถือคติ ประมาณว่า ถ้ามาทำอะไรกับพวกป่าไม้เหมือนทำร้ายพวกที่เหลือทั้งหมด พวกที่เหลือ เค้าจะเอาคืนให้หนักกว่าเดิมหลายเท่า ป่าไม้นี่อย่างโหดนะพี่ ยิงก่อนถามทีหลัง คว้านท้องแขวนไว้บนต้นไม้หน้าหมู่บ้านมันเลย แต่ผมว่าก็ดีนะ ปราม ๆเด็ก ๆ มันไว้มั่ง ไม่งั้นมันไม่กลัวหรอก ถ้าจับเป็นแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็ออกมายิงพวกผมใหม่ เด็กบางคนนะ มันโดนลูกหลงระเบิดพวกเดียวกันนั่นแหละ ผมไปช่วยแบกมันวิ่งออกจากพื้นที่ ช่วยทำแผลพอมันลุกได้ มันจะกลับบ้าน แม่ng หันกลับมาชี้หน้าผม แล้วทำท่าเอามือปาดคอ เพื่อนบางคนก็โดนทำท่าเอาปืนเล็งใส่ แต่ไม่เป็นไร ผมจำหน้ามันได้ละ เดี๋ยวลงไปอีกรอบค่อยไปเก็บแม่ng
G : เฮ่ย โหดว่ะ
N: ไม่โหดหรอกพี่ ไม่งั้นมันยิงพวกเราได้อีกเป็น 10
G : เอาพระพุทธชินราชไหมวะ พี่มีนะ เดี๋ยวถอดให้เลย สร้อยทองไม่ให้นะเว๊ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
N: ไม่เอาอ่ะพี่ เก็บไว้เหอะ คนที่มันจะตายผมเห็นแม่ngห้อยทุกอย่าง ทั้งเกราะ ทั้งพระ กระจายหมดพี่
B : แล้วมีสวัสดิการไหมวะ แบบค่าเสี่ยงภัยอะไรประมาณนี้
N : ไม่มีอ่ะพี่ ได้เงินเดือนธรรมดานี่แหละเค้าว่าไม่มีงบ แต่มีประกันชีวิตให้นะ ถ้าตายห่าไปที่บ้านก็ได้แสนนึง ตำรวจดิพี่สบาย สวัสดิการเพียบ รอทหารเคลียร์หมด เข้าไปถ่ายรูปกะนักข่าวอย่างเดียวเลย แล้วก็กลับบ้านนั่งรอยศขึ้น ถ้าไม่ทะลึ่งออกไปไหนดึก ๆ คนเดียวไม่ตายหรอกพี่
T: แล้วถ้าพ้นเกณฑ์มรึงจะไปสอบเป็นพวกนายสิบอะไรรึปล่าววะ
N : ไม่เอาอ่ะพี่ เงินเดือนพอ ๆ กะพนักงาน 7-11 ผมทำงาน 7-11ดีกว่า ไม่ต้องวิ่งหนีลูกปืนและระเบิด พอมันรู้ว่าเราโมฯรถให้กันแรงระเบิดได้ 5 กิโล พวกแม่ng อัดดินมา 15 กิโลเฉย วันนั้นHumvee ที่ผมนั่งพลิกเลยนะพี่ ดีนะ มันพลิกเฉย ๆ เลยยังพอยิงสวนได้ ไอ้พวกไปกะรถปิคอัพนี่ ลอยอย่างสูง ผมเคยขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลัง แม่ngลอยสูงจริง ๆ พี่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ
T : ตลกเหรอวะเนี่ย
N : แต่เดี๋ยวดูตอนพ้นเกณฑ์อีกทีพี่ คิดไว้เยอะไม่ได้ เดี๋ยวอีก 4-5 เดือนถ้าถ้าผมมาเตะบอลกะพวกพี่อีกรอบ ค่อยมาคุยกันเรื่องผมจะทำมาหาแดกอะไรดีกว่า
T: เออ ว่ะ ให้รอดเว๊ย
G : พระคุ้มครองนะมรึง
N : ขอบคุณครับพี่
B :เออป่ะ 5 โมงละ เตะบอลดีกว่า

นี่เป็นบทสนทนากับรุ่นน้องคนหนึ่ง ซึ่งเล่นบอลที่สนามเดียวกันมาหลายปี แต่เค้าติดเกณฑ์ทหารโดยถูกส่งลงไปประจำการที่ 3 จังหวัดชายแดนไม่รู้จะแนะนำมันยังไง ไม่รู้จะช่วยมันยังไง ได้แต่รับรู้และนำมาบอกเล่าให้เพื่อน ๆ ชาวไทยคนอื่นได้รับรู้ถึงชีวิตทหารเกณฑ์ที่จะถูกส่งไปลาดตระเวน ถูกส่งไปตายก่อนเมื่อเกิดเหตุ ตอนคุยกับมันน่ะสนุกสนานครับ แต่ผมเชื่อว่า พอกลับบ้านไปแล้วมีเวลานอนคิด แต่ละคนที่ร่วมสนทนากับน้องเค้าคง ต้องเกิดความรู้สึกอะไรในใจบ้างไม่มากก็น้อย จากเด็กธรรมดาที่เล่นฟุตบอลด้วยกัน เล่นวินนิ่ง เล่นเกมเหมือนเด็กทั่วไป จีบสาว มีแฟน ต้องไปสู่พื้นที่ที่มีความขัดแย้งรุนแรง เศร้าว่ะครับ…-*-

ร่วม ส่งกำลังใจให้เค้ากันครับ ยังไง ผมจะปริ๊นท์กระทู้นี้เอาไปให้น้องเค้า และ เพื่อน ๆ ในหน่วยอ่านซึ่งไม่รู้ว่ามันจะเวิร์คไหม อย่างน้อยให้เค้ารู้ว่า ถึงทีวีจะไม่ลงข่าวทหารเกณฑ์ เวลาตายก็เป็นกรอบเล็ก ๆ อยู่ในหนังสือพิมพ์ที่ยอดขายไม่สูง แต่ยังมีคนไทยอีกหลาย ๆ คนได้รับรู้ถึงคนที่เสียสละที่แท้จริง
ขอบคุณครับ





อ่านแล้วก็เศร้า อ่ะ


เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์