หมดกันอาร์เซน่อล

ถ้าตัดคะแนนพิศวาสกับความชอบส่วนตัวทิ้งไป "ไอ้ปืนใหญ่" อาร์เซน่อล คือทีมที่ผมยอมรับนับถือในจุดยืนมากที่สุดของพรีเมียร์ลีกยุคนี้

อาร์เซน่อลชัดเจนมากในความเป็นตัวเองที่ยึดปรัชญาการเล่นแบบสร้างสรรค์สวยงาม เอ็นเตอร์เทนคนดูทุกนัด ไม่ว่านัดเหย้า-นัดเยือน แล้วนักเตะปืนใหญ่ก็เล่นเหมือนกันหมด เพราะต่างก็รู้งาน รู้แนวทางของทีมเป็นอย่างดี

ภาพพจน์ของอาร์เซน่อลสมควรเป็นทีมตัวอย่าง ขวัญใจมหาชน แต่ในความเป็นจริง ความเป็นอาร์เซน่อลมักจะหักมุมจบแบบเศร้าๆ คือ ชนะใจคนดูแต่ไม่ได้แชมป์เพราะแพ้ทางรุ่นเดอะอย่าง เชลซี กับ แมนฯยู

ล่าสุด ที่เพิ่งโดนสิงโตน้ำเงินขย้ำ 3-0 บอกได้ชัดเจนว่าปืนใหญ่ไม่เคยเปลี่ยน เจอบอลกระดูกแข็งกว่า นิ่งและเฉียบกว่า เป็นตกม้าตายยันป้าย

ผมสงสารอาร์เซน่อลแต่ก็ไม่แปลกใจอะไรเลย

เกมแพ้เชลซี ไม่ได้ต่างจากวันแพ้แมนฯยู ตอนต้นฤดูกาล ทีมของ อาร์แซน เวนเกอร์ ครองบอลมากกว่า บุกกดดันเขาได้ และมีโอกาสพังประตูหลายหน แต่สุดท้ายก็แพ้ภัยตัวเองเพราะเช็คบิลไม่สำเร็จ ไม่มีทีเด็ดทีขาด

จุดดับของอาร์เซน่อลคือ การขาด โรบิน ฟาน เพอร์ซี่ ดาวยิงที่ดีที่สุดของทีมที่เจ็บข้อเท้า ต้องผ่าตัด พักยาวถึง 5 เดือน

ช่วง 10 นัดแรก ฟาน เพอร์ซี่ ทำให้ปืนโตมีความหวังว่าทุกอย่างอาจเปลี่ยนแปลง ได้ความคม ความเป็นเพชฌฆาตของเขา ช่วยฟัน 3 แต้มให้ทีมมากมาย ผมเองยังเคยคิดว่าบางทีปีนี้อาร์เซน่อลอาจได้อันดับดีกว่าแมนฯยูด้วยซ้ำ

แต่พอมาเจ็บ และต้องพักเกือบทั้งฤดูกาลที่เหลือ โอกาสของทีมปืนใหญ่ก็แทบจะหมดไป

ทีมเวิร์กกับระบบของอาร์เซน่อลยังน่าจะรักษามาตรฐานให้ติดท็อปโฟร์ และเวลาเจอทีมระดับกลางถึงล่างก็คงไม่มีปัญหาอะไร แต่อย่าไปชนกับเชลซี หรือ แมนฯยู เด็ดขาด

เกมแพ้เชลซี 3-0 ถ้ามี ฟาน เพอร์ซี่ ผมเชื่อว่าอาร์เซน่อลจะเป็นอีกทีมที่เก่งขึ้นอย่างน้อย 20 เปอร์เซ็นต์ เพราะมีตัวยิง มีตัวจบสกอร์ที่เปลี่ยนเกมได้ตลอดเวลา

กองหน้าคนอื่นอย่าง เอดูอาร์โด้ นิคลาส เบนท์เนอร์ หรือกระทั่ง อังเดร อาร์ชาวิน แทนฟาน เพอร์ซี่ ไม่ได้ซักคน นี่คือเรื่องเศร้าที่แฟนบอลปืนใหญ่ต้องทำใจยอมรับ

โอกาสลุ้นแชมป์คงต้องปล่อยไปอีกปี