อีกมุมของชีวิต ลีโอเนล เมสซี่ ที่คุณไม่มีทางได้เห็นในการถ่ายทอดสด

เป็นเวลานับได้ 16 ปีแล้ว จากวันแรกที่ไอ้หนู ลีโอเนล เมสซี่ เดินทางอพยพข้ามทวีปจาก อาร์เจนตินา เข้าสู่ชายคา คัมป์ นู ตั้งแต่อายุเพียงแค่ 11 ขวบ

จนถึงวันนี้ เมสซี่ พาทีมประสบความสำเร็จมาแล้วนับไม่ถ้วนและกลายเป็นผู้เล่นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของ บาร์เซโลน่า ไปแล้ว พร้อมกับครองสถิติยิงประตูสูงสุดของสโมสร สถิติยิงแฮตทริก สถิติยิงใน ลา ลีกา หรือใน ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก เรียกว่าเหมาหมดทุกสถิติไม่มีใครเทียบ

อย่างไรก็ตาม ภาพที่เราเห็นกันมาแต่ไหนแต่ไรเวลาอยู่ในสนามฟุตบอลก็คือนอกจากความสามารถในเกมลูกหนังแล้ว เมสซี่ ไม่เคยแสดงท่าทีอะไรว่าตัวเองพิเศษเหนือกว่าคนอื่น ๆ และดาวเตะกัปตันทีมชาติอาร์เจนตินายืนยันว่าตัวเองเป็นแค่คนธรรมดา ๆ

และนี่คือเรื่องราวส่วนหนึ่งเกี่ยวกับการใช้ชีวิตนอกสนามฟุตบอล ที่ เมสซี่ เล่าผ่าน fourfourtwo.com ให้ฟังว่า ชีวิตของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นนักฟุตบอลหมายเลข 1 ของโลก วันหนึ่ง ๆ เขาต้องทำอะไรบ้าง

เริ่มตั้งแต่ขับรถไปสนามซ้อม

"เวลาขับรถไปสนามซ้อม ผมชอบขับไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องเร่งรีบ แน่นอนผมชอบขับรถ มันดีมากที่เราได้มีเวลาอยู่กับตัวเองและผ่อนคลาย คิดอะไรไปเรื่อย ก่อนจะลงสนามแข่งก็เหมือนกัน ผมชอบใช้เส้นทางเดิม ๆ มันช่วยให้ผมมีสมาธิ"

"ผมว่าคนน่าจะเห็นผมนะเวลาที่ขับรถอยู่บนถนน ส่วนมากพวกเขาก็น่าจะจำรถผมได้ มีอยู่ 2 ครั้ง ที่ผมจอดรถติดไฟแดงแล้วคนข้ามถนนเห็นผมและจำได้ พวกเขาทำท่าตกใจแล้วแบบ "เฮ้ย นั่น ลีโอ !" มันตลกดี"

ที่สนามซ้อม

"พวกเราจะมาถึงก่อนเวลาซ้อมสัก 1 ชั่วโมง เราจะมาทานอาหารเช้าด้วยกัน แล้วแต่ละคนก็จะไปทำธุระของตัวเองก่อนเริ่มซ้อมฟุตบอล บางคนก็จะต้องไปเข้ายิมก่อนครึ่งชั่วโมง บางคนก็ต้องไปเตรียมตัวกับนักกายภาพบำบัด โดยเฉพาะพวกที่มีปัญหาบาดเจ็บ"

"ที่จริงการซ้อมมันก็แล้วแต่วัน มันไม่ได้ถูกกำหนดเป็นเรื่องเป็นราว แต่เรามาถึง แล้วก็กิน แล้วก็คุยกันไม่ได้ต้องมีหลักการอะไร เราก็ทำแบบที่ทำเป็นประจำ"

ในห้องแต่งตัว

"แต่ละคนก็มีสไตล์ของตัวเอง ทุกคนแตกต่างกันไป ส่วนตัวผมเองผมว่าผมเป็นคนธรรมดานะ ใส่เสื้อยืด-กางเกงยีนส์ แต่ก็แน่นอนว่าเราทุกคนเข้ากันได้ดี ผมจะสนิทกับ ดาเนี่ยล อัลเวส มากที่สุด เพราะเราริมเส้นฝั่งขวาด้วยกันมาตั้งแต่ตอนที่ผมขึ้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ครั้งแรก"

"เราสนิทกันมาหลายปี ทั้งเวลาอยู่ในสนามและนอกสนามในแต่ละวัน เราสนิทกันมาก ซึ่งมั่นมีส่วนต่อความเข้าใจเวลาเล่นฟุตบอลด้วย"

"ในฐานะที่อยู่กันเป็นทีม เราพยายามจะหาอะไรทำด้วยกัน ก็มีหลายอย่าง แต่ด้วยเหตุว่านอกจากเวลาทำงานในสนามบอลแล้ว แต่ละคนก็ต้องมีเวลาให้ครอบครัว แล้วทุกคนก็มีภาระหน้าที่แตกต่างกันไป หลาย ๆ คนมีลูก เราต้องไปรับลูกที่โรงเรียน ต้องคอยเอาลูกเข้านอน แล้วการมีลูกเราต้องมีเวลาให้พวกเขา แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่เราก็จะนัดกัน"

เตรียมตัวยังไงก่อนลงสนาม

"สำหรับการลงสนามผมก็เตรียมตัวเหมือนคนอื่น ๆ เริ่มตั้งแต่จบเกมแล้วเราก็จะต้องมาคุยกันว่าอะไรบ้างที่เราทำได้ดี และอะไรที่ต้องปรับแก้ เราต้องเล่นหลาย ๆ นัดในช่วงเวลาติด ๆ กัน เพราะฉะนั้นผมว่าสิ่งสำคัญคือเราต้องคิดถึงวันต่อ ๆ ไป ไม่มัวแต่ไปมองสิ่งที่ผ่านไปแล้ว"

"ก่อนลงสนาม การเตรียมตัวของผมก็เหมือนตอนจะลงซ้อม ผมไม่ได้ถือเคล็ดอะไร ผมแค่เตรียมสิ่งที่ต้องใช้อย่างพวกรองเท้า เสื้อผ้า ไว้ให้ใกล้มือมากที่สุด และผมก็ไม่ใช่พวกที่จะคอยตะโกนเสียงดังเพื่อกระตุ้นเพื่อน ๆ ในห้องแต่งตัว ผมชอบจะอยู่เงียบ ๆ คิดถึงเรื่องหรือสถานการณ์ที่จะต้องเจอ"

"ผมชอบนึกไปถึงเรื่องต่าง ๆ อย่างเช่นกองหลังของทีมคู่แข่ง หรือเรื่องที่จะเกิดขึ้นในสนาม แน่นอนในภาพที่คุณคิดทุกอย่างมันย่อมจะออกมาดีที่สุด ซึ่งจริง ๆ มันไม่เป็นแบบนั้นหรอก แต่ผมก็พยายามจะจินตนาการในแง่ที่มันจะเป็นไปได้มากที่สุด"

"มีหลายคนบอกว่าผมเล่นฟุตบอลได้เป็นธรรมชาติมาก แต่ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ผมยอมรับว่าผมเล่นฟุตบอลด้วยสัญชาติญาณ เวลาอยู่ในสนามผมจะพยามเคลื่อนที่หรือทำในสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดภายในช่วงเวลาที่จะทำได้ และผมจะไม่ทำในสิ่งที่คู่แข่งเดาทางออก"

ผ่อนคลายหลังจบเกม

"หลังซ้อมเสร็จ ผมจะกลับบ้านไปอยู่กับครอบครัวและลูก ๆ นี่และตัวตนของผม ผมไม่เล่นกีฬาอย่างอื่น แต่ผมชอบดูถ่ายทอดกีฬาทางโทรทัศน์ บางครั้งผมก็เล่นเกมเพลย์สเตชั่น แข่งกับพวกเพื่อน ๆ ในทีม บาร์เซโลน่า หรือไม่ก็เพื่อน ๆ ทีมชาตินี่แหละ มันสนุกสุด ๆ แต่ผมไม่กล้าบอกว่าตัวเองเจ๋งที่สุดหรอกนะ มีหลายคนที่เก่ง ๆ พอ ๆ กับผม"

"ส่วนตอนกลางคืน ผมเข้านอนเร็วบ้างดึกบ้าง ถ้าวันไหนเจองานยุ่ง ๆ หรือซ้อมหนักมาทั้งวันแล้วรู้สึกเหนื่อย ผมก็จะนอนเร็วหน่อย โดยทั่ว ๆ ไปทั้งผม ภรรยา แล้วก็ลูก ไม่ได้มีกฎตายตัวว่าจะต้องนอนกี่โมง แต่ผมรู้สึกว่า เวลาจะนอนแล้วเปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้ มันช่วยให้หลับง่ายกว่า มันรู้สึกผ่อนคลายดี"

ชีวิตประจำวัน

"คำถามหนึ่งที่ผมเจอบ่อยมากที่สุดคือ ผมสามารถใช้ชีวิตแบบคนธรรมดาได้หรือเปล่า? ยืนยันได้ว่าผมว่าผมเป็นแบบนั้นนะ ผมพยายามจะทำทุกอย่างที่อยากทำ และคิดว่าจัดการมันได้ ชาวบาร์เซโลน่าถือว่ามีความเกรงใจและให้เกียรติคนอื่นมาก ๆ แน่นอนว่าคนมักจะเข้ามาขอถ่ายรูป ขอลายเซ็น แต่ผมคิดว่าตัวเองก็ยังใช้ชีวิตปกติได้ ผมสามารถเดินไปตามถนนโดยที่ไม่ต้องมีคนติดตามได้ ถ้าผมอยากจะทำ ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยได้ออกไปเดินที่ไหนบ่อยนัก นั่นเป็นเพราะผมชอบอยู่บ้านกับครอบครัว แต่ถ้าวันไหนอยากไป ผมก็คิดว่าผมทำได้ไม่มีปัญหา"

ขอบคุณข่าวจาก ::  fourfourtwo.