คอลัมน์ คุยนอกจอ โดย เอกราช เก่งทุกทาง
อาร์เจนตินา ลงเล่นฟุตบอลโลกคราวนี้ครบทั้ง 7 นัด นัดที่ฟอร์มดีที่สุดคือนัดชิงชนะเลิศกับ เยอรมนี และดันเป็นนัดเดียวที่แพ้ซะยังงั้น
ทีม ฟ้าขาวต้องเจ็บใจแน่นอน อุตส่าห์เล่นได้ตามแผน บอลก็เข้าทาง เล่นเกมรับ ตื๊อจนคู่แข่งอึดอัด มีโอกาสสวนขึ้นไปยิงหวังผลถึง 3 ครั้ง จาก กอนซาโล่ อิกัวอิน, ลิโอเนล เมสซี่, รอดริโก้ ปาลาซิโอ 3 ลูกนี้มีสิทธิได้ประตูสูงร่วม 70 เปอร์เซ็นต์ แต่กลับยิงไม่เข้ากรอบแม้แต่ครั้งเดียว
นี่มันนัดชิงบอลโลก ตัวเองก็เป็นรอง มีโอกาสจะจะขนาดนี้แต่ทำไม่ได้ ก็ต้องก้มหน้ายอมรับชะตากรรมว่ายังไม่ดีพอจริงๆ
เกม แบบนี้ ถ้าเป็นทีมที่เขี้ยวลากและเป็นเพชฌฆาตสามารถพลิกสถานการณ์คว้าแชมป์ได้เลยนะ ครับ เสียดายที่อาร์เจนไตน์ไม่คมกันเอง ส่วนกุนซือ อเลฮานโดร ซาเบลล่า นอกจากช่วยอะไรไม่ได้ ยังทำให้งานยากขึ้นกว่าเดิม จากการเปลี่ยนตัวแบบมึนๆ เอเซเกล ลาเวซซี่ แทบจะเด่นสุดในครึ่งแรก พอเริ่มครึ่งหลังดันเปลี่ยนออกหน้าตาเฉย
ถ้าลาเวซซี่ไม่มีอาการบาดเจ็บ ตัวกุนซือคงต้องเข้าใจอะไรผิดซักอย่างแน่ๆ
อาร์เจนตินา รู้อยู่แก่ใจว่าทำยังไงจึงจะชนะแต่เมื่อลงมือทำแล้วไอ้โน่นก็ขาด ไอ้นี่ก็ไม่พอ ทีมที่ครบเครื่องกว่า แน่นอนกว่าอย่างเยอรมนีจึงได้แชมป์ไปอย่างสมควรแล้ว
ยิ่งถ้ามองว่านักเตะอินทรีเหล็กที่เล่นนัดชิงมีถึงครึ่งทีมอายุไม่เกิน 25 ปี ยังไม่รวม มาริโอ เกิร์ตเซ่ กับ อังเดร เชียร์เล่ ที่เพิ่งจะ 23 มันก็ยิ่งน่าทึ่งเข้าไปใหญ่
เจอ กับความเหนียว ความหนักของอาร์เจนไตน์ ไม่ใช่ว่าจะเล่นง่ายๆ แต่พวกวัยรุ่นเยอรมนีกลับนิ่งเกินตัว ไม่มีหลุดจากเกมของตัวเอง ตั้งหน้าตั้งตาบุกอย่างอดทน โดนหลุดไปเสียวบ้าง หลังเล่นพลาดบ้างก็ไม่ตกใจ
นี่ คือเกมที่ยากและอึดอัดที่สุดของเยอรมนี โอกาสชนะกับแพ้อยู่ใกล้กันนิดเดียว ถ้าไม่เก่งหรือไม่หนักแน่นจริง ผลแข่งอาจจะเปลี่ยนเป็นอีกแบบไปแล้ว
ชัยชนะในนัดชิงจึงเหมือนเรียนจบ รับปริญญายังไงยังงั้น
อินทรี เหล็กคู่ควรกับตำแหน่งแชมป์โลกสมัย 4 สมควรเป็นยุโรปทีมแรกที่มาคว้าแชมป์ในอเมริกาใต้ เพราะกว่าจะมาถึงจุดนี้ทุกคนทำงานหนักมาก วางแผนทำทีมระยะยาวมาร่วม 10 ปี
ทุก ขั้นตอน เยอรมนีใส่ใจในรายละเอียดทุกจุด แม้แต่สถานที่พักในบราซิลช่วงบอลโลกก็เลือกอย่างพิถีพิถันว่าอยู่แล้วต้อง ส่งผลดีต่อทีมสปิริต
ขณะที่ อังกฤษ ตัดสินใจพักโรงแรมในริโอฯ ออกไปซ้อมแต่ละวันต้องฝ่ารถติดชวนให้หงุดหงิด ทีมงานเยอรมนีกลับเลือกปลีกวิเวกไปอยู่รีสอร์ตซานโต้ อันเดร แถวหมู่บ้านชาวประมงในบาเฮีย มีคนอยู่ประมาณ 900 คน สงบเงียบ เป็นส่วนตัวอย่างที่สุด
รีสอร์ตที่นี่ มีที่พักเป็นหลังๆ แต่ละหลังอยู่รวมกันได้ 6 คนขึ้นไป เยอรมนีตั้งใจให้นักเตะทุกคนอยู่กันเป็นกลุ่ม เป็นทีม สร้างบรรยากาศเหมือนครอบครัว เดินไปไหนก็เจอหน้ากัน ไม่ใช่ขลุกในโรงแรมห้องใครห้องมัน ซึ่งบรรยากาศก็จะออกมาอีกแบบหนึ่ง
เยอรมนี อยู่กันง่ายๆ ค่อยๆ ให้ความผูกพันซึมซับสู่ทีมแบบเป็นธรรมชาติ เมื่อถึงเวลาลงสนาม ทีมนี้จึงมีความเป็นกลุ่มก้อน เป็นหนึ่งเดียวกันสูง ไม่มีอีโก้มาป่วนแม้แต่นิดเดียว
นี่คือเยอรมนี 2014 แชมป์ประวัติศาสตร์ที่ทุกคนคือแชมเปี้ยน
.............
(ที่มา:มติชนรายวัน 15 ก.ค.57)