ตามที่บอกไว้ครับ วันนี้จะมาเล่าต่อประสบการณ์การไปชมฟุตบอล DERBY MATCH แห่งกรุงลอนดอนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาครับ ซึ่งก็คือ Arsenal Vs. Tottenham Hotspur ครับ ซึ่งคู่นี้แข่งขันตรงกับเวลาที่อังกฤษ คือ บ่ายโมงครึ่งครับ ก็เตรียมตัวออกจากที่พักครับ กะว่าจะไปก่อนซักชั่วโมงเพราะเราเองก็ไม่รู้ว่าคนจะเยอะแค่ไหนครับ กลัวรถไฟใต้ดินจะเต็ม การเดินทางไปที่ Emirate Stadium นั้นไม่ยากครับ ถ้าดูจาก map รถไฟใต้ดินของเค้า เราจะลงที่สถานีที่ชื่อ Arsenal เลยครับซึ่งจะอยู่ในสายสีน้ำเงินหรือสาย Piccadilly line พอขึ้นรถไฟใต้ดินมาก็เจอกองเชียร์ทีมเราเต็มรถไฟไปหมดครับ ไม่ว่าจะเป็นเด็ก ผู้ใหญ่ ผู้สูงอายุ จะสังเกตได้จากเสื้อกับผ้าพันคอหละครับ พอออกจากสถานีก็เดินไปอีกไม่ไกลมากครับ ก็เดินไปพร้อมๆกันหมดตามรูปครับ
เดินเข้ามาหน้าสนามก็จะเห็นสีแดงเต็มไปหมดครับ ทางสนามก็มีพนักงานอำนวยความสะดวกเต็มที่ครับ ทั้งหน้าสนาม กักกองเชียร์ทีมเยือน คุมความเรียบร้อย เฝ้าหน้าประตูสนาม นับว่าบุคลากรพอเพียงจริงๆครับ ก็จะเห็น guard ขี้ม้าดูแลรอบๆสนามครับ
หลังจากนั้น ผมก้ไม่รีรอครับรีบเดินเข้าไปในสนาม เพราะไม่แน่ใจเรื่องที่นั่งว่าอยู่ตรงไหนแน่เพราะมาครั้งแรกครับ ก็เดินเข้าทางฝั่ง Clock end ประตู Mครับ ที่นี่ไม่ต้องกลัวหิวนะครับ เพราะมีร้านขายอาหารและเครื่องดื่มข้างในสนามแถบจะทุกทางเข้าและออกเลยครับ
หลังจากหาอะไรรับประทานพออิ่มท้องก็ เดินขึ้นไปที่นั่งครับ ต้องขอบอกก่อนว่าตั๋วของผมนั้นค่อนข้างไกลถ้าดูจากผังสนามครับ ก็แอบกลัวว่าจะมองเห็นมั้ย ถึงกับคิดจะหากล้องส่องทางไกลมาดูเลยทีเดียวแต่เอาเข้าจริงๆแล้วไม่ไกลอยากที่คิดเลยครับ ผมว่าเป็นที่การออกแบบสนามนะครับ รู้สึกไม่ไกลและก็เห็นชัดพอสมควรครับ เมื่อผมได้ที่นั่ง ก็ยังไม่ค่อยมีคนมาเท่าไหร่ครับ
คงเพราะเป็นทีมเยือนจาก london อย่าง spur ก็เป็นได้ครับทางสนามจะกักกองเชียร์ทีมเยือนแยกออกจากทีมเราอย่างชัดเจนครับ ไม่มีโอกาสได้เดินสวนกันครับ สงสัยจะกันการมีปัญหากันครับ ช่วงนี้แฟนๆจะใช้เวลานั่งอ่าน magazine ที่มีขายตรงทางเข้าครับในนั้นก็จะมีทั้ง บทสัมภาษณ์,Line-up,tips และอีกมากมายครับ (ขายที่ราคา 3 ปอนด์ครับผมเห็นทุกคนซื้อกันหมดก็เลยเอากับเค้าด้วยครับ)ก็นั่งอ่านรอไปเพลินๆครับ ไม่นานมากนักเตะก็ทยอยลงมาวอร์มครับ เริ่มจากทีมเยือนโดนโห่ตามระเบียบครับ หนักสุดก็หนีไม่พ้น Adebayor ไม่ว่าพี่แก่จะทำไรก็ไม่ถูกใจพวกเรากันหมดครับ โห่ฮาพี่แกกันอย่างสนุกสนาน
แบรด ฟรีเดลยังไม่รู้ตัวว่าจะโดนยิงไป 5 เม็ดวันนี้ครับ ผ่านไปไม่นานก็ได้ยินเสียงปรบมือกึกก้องจากทั้งสนามเมื่อนักเตะทีมเราออกมาวอร์มบ้างครับ นำทัพมาด้วยกัปตันทีมของเรา Robin V. Persie ครับ โฆษกก็กล่าวแนะนำนักเตะทีละคนครับ
ไมค์ ดีนก็วอร์มกับเค้าด้วยครับ พอจะเดาได้ว่าเขียร์ทีมไรจากสีเสื้อมั้ยครับ 555 นั่งดูนักเตะวอร์มก็เพลินไปอีกแบบครับ ยิ่งถ้าเล่นฟุตบอลด้วยแล้วนั่งดูเทคนิคแต่ละคนจนเพลินลืมเวลาไปเลยทีเดียวครับ หันมาอีกที คนก็เต็มสนามไปหมดครับนักเตะก็ทยอยกลับเข้าอุโมงค์ไปเตรียมตัวครับ ที่น่าแปลกใจสำหรับผมก็คือพอนักเตะกับเข้าไปแล้ว ทางสนามก็รดน้ำสนามกันยกใหญ่ครับ ก็เลยงงว่าสนามจะไม่แชะหรอครับเพราะเดี๋ยวอีกไม่กี่นทีก็จะเล่นแล้ว ผู้รู้บอกทีครับ ^^
สังเกตเห็นแฟนสปอร์ที่มากัน มีจำนวนไม่เยอะมากครับก็โดนแซวไปตามระเบียบครับ ไม่ว่าจะร้องเพลงล้อเลียน จะตะโกนด่ากัน จะท้าทายกัน มีหมดทุกแบบครับ
หลังจากนั้นนักเตะก็ทยอยออกมาครับ จับมือกันเสร็จก็ kick-off กันครับช่วงที่เตะผมก็ไม่ได้ถ่ายรูปอะไรมากแล้วครับ ก็นั่งลุ้นกับแฟนคนอื่นๆ ตอนเราโดนนำ 1-0 เงียบกันหมดครับ แฟนทีมเยือนก็สะใจ ลัลล้า ล้อเลียนเรากันยกใหญ่ครับ ซ้ำร้ายมาโดนลูกที่สองอีก แฟนๆด่าทอกรรมการกันอุตตะหลุด แฟนบางคนโมโหมาถึงขนาดถีบสนามเสียงดังสนั่นครับ ช่วงนั้นกองเชียร์เราก็ด่าว่า วัลคอตต์ กับฟอร์มที่ยังคงเหมือนเดิมครับ กองเชียร์ เริ่มด่ากันแรงขึ้นเยอะครับ แต่แล้วสิ่งที่ผมรักที่สุดในการมาดูครั้งนี้ก็เกิดขึ้นครับก็คือเสียงจากกองเชียร์จากคนเพียงแค่สองสามคน แม้เราจะตาม 2-0 ได้ไม่นานแต่เราก็พร้อมใจกันตะโกน Come on!, ARSENAL, Come on!!! เมื่อคนคนนึงร้อง รอบๆก็ร้องจนกลายเป็นทั้งสนามครับ ช่วยกันร้องจนกลบเสียงกองเชียร์ Spur ให้เงียบหายไปหมดเลยครับ และแล้วความพยายามของพวกเราก็สำเร็จ เราไล่ตีตื้นมาเป็น 2-1 ครับ ตอนนี้เฮกันสะใจมากครับ!!! ขอบอกว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของการมาดูฟุตบอลคือการที่ได้ลุ้น ลุ้น ลุ้นแล้วได้ประตูครับ เพราะตอนแรกเรายิงชนเสา ทุกคนเสียดายมากก็มาลุ้นต่อ จนเราได้ประตูสนุกมากครับตรงนี้ กระโดดดีใจกันใหญ่ ผ้าพันคอโบกสะพัดทั่วทั้งสนาม กดดันทีมเยือนได้เป็นอย่างดีครับ หลังจากนั้นเสียงก็ดังกระหึ่มขึ้น นักเตะดูเล่นได้ถูกทางมากขึ้นและแล้วก็มาได้ลูกยิงสุดสวยของกัปตันตีเสมอให้เราครับ หลายๆคนตะโกน “Love you, Robin” ได้ยินแต่คำว่า Robin ครับช่วงนี้ ไม่ได้ยิงง่ายๆอย่างที่ผมคิดครับ ต้องบอกว่านักบอลพวกนี้เก่งจริงๆครับ โดยเฉพาะ Rosicky ครับ พี่แป้งเราเล่นได้สมชื่อมากครับทุกคนชื่นชมเค้าอย่างมาก หลังจากเราตีเสมอก้เริ่มมีการร้องเพลง เล่นwave ล้อกองเชียร์สปอร์กันสนุกมากครับ หลักๆที่ล้อหลังจากเราตีเสมอก็ประมาณว่า “who are you? why don’t you sing?”, “Who is not spur, please stand up!” เพราะก่อนหน้านี้มันร้องเพลงกันหนักครับ เลยต้องถามมันสักหน่อยว่าไม่ร้องแล้วหรอ ช่วงนี้สนุกจับใจ และก็หมดลงกับครึ่งแรกครับ กองเชียร์ก็ทยอยลงไปหาซื้อของกินครับ
ก็กลับมาดูกันต่อหลังจากผ่านไปสิบนาทีครับ ที่น่าแปลกใจคือการดูบอลที่นี่ไม่มีคนพากษ์ครับ ซึ่งปกติผมดูทางโทรทัศน์ จะคุ้นเคยกับการมีคนพากษ์ แต่ก็สนุกไปอีกแบบครับ ได้ยินเป็นเสียงเชียร์เสียงผู้คนโห่ร้องแทน ครึ่งหลังก็อย่างที่ทุกคนรู้ครับเราเล่นได้ดีมาก และก็ทำประตูได้เพิ่มถึงสามลูกเลย วัลคอตต์ที่เคยโดนว่าก็กลายเป็นเสียงสรรเสริญแทนครับ แต่ที่นี่เค้ารัก ออกเหลดมากครับ โดยเฉพาะผู้มีอายุ ผมชอบเวลาคนมีอายุมาเชียร์เค้าจะตะโกนว่า Come on,son ดูน่ารักดีครับ สังเกตเห็นแฟน Spur เดินออกจากสนามกันเกือบหมด โดนทั้งล้อ ด่า ว่า ก็อยู่ไม่ไหวครับ ก็จบลงที่สกอร์ 5-2 ครับ
เล่นได้สมราคาทุกคนครับ ขอบคุณนักเตะมากครับ พอใกล้จะจบผมก็รีบออกจากสนามทันทีครับ กลัวคนเยอะ และก็เยอะอย่างที่คิดครับ คนเยอะมากแต่ที่นี่ระบายคนผ่านทางรถไฟใต้ดินได้รวดเร็วมากครับ ไม่นานก็ออกจากสนามเดินทางกลับที่พักครับ สิ่งที่ผมอยากแบ่งปันมากที่สุดคือการที่เราไม่ยอมแพ้ ไม่ทิ้งทีมเราครับ ณ.ตอนนั้นถ้าไม่มีเสียงจากคนตรงนั้น ถ้าเรานั่งเงียบกันเราอาจจะไม่กลับมาอย่างที่เป็นตอนนี้ก็ได้นะครับ ดังนั้นวิจารณ์กันเต็มที่แต่support ทีมเราต่อไปเถอะครับ เพื่อนเอย ขอบคุณครับ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
Love Attack เทศกาลความรักแบบนี้ บอกอ้อมๆให้เขารู้กัน
Chocolate Dreams สาวชั่งฝันและช็อคโกแลต กับหนุ่มหล่อ ไม่แน่คุณอาจจะได้เจอแบบนี้ก็ได้
Love You Like Crazy เพลงเพราะๆ ที่ถ้าส่งให้คนที่เรารัก โลกนี้ก็สีชมพูกันทีเดียว