สงครามนานกิง (Nanking Massacre)

การสังหารหมู่นานกิง (Nanking Massacre)

(เป็นหนึ่งในสาเหตุที่จีน ไม่มีวันญาติดีกับญี่ปุ่น จนกว่า ทางการญี่ปุ่นออกมาชดใช้ค่าเสียหายที่ทำเอาไว้)

เหตุการณ์ การฆ่า การทรมาน การข่มขืน การฆ่าล้างเผ่าพันธุ์มนุษย์ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ คงไม่มีคราวไหนที่ยิ่งใหญ่ และเลวร้ายเท่ากับเหตุการณ์สงครามโลกครั้งที่สองแล้ว

ที่ยุโรป ตะวันตกต้องยกให้กองทัพนาซี ฮิตเลอร์ ที่กระทำกับชาวยิว ชาวโปลด์ ตายเป็นบือ

แต่ ทางตะวันออก.... เราต้องยกให้กองทัพญี่ปุ่น กองทัพลูกพระอาทิตย์ กองทัพของจักรพรรดิ ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นกองทัพที่โหด เหี้ยม ที่สร้างความเลวร้ายที่สุดให้กับแผ่นดินของประเทศนั้นๆ อย่างประมาณค่ามิได้

ในช่วง ปี ค.ศ. 1931 ถึง 1945 14 ปีเต็มๆ ถือได้ว่าเป็นเวลาแห่งความหายนะที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในแต่ละประเทศในเอเซีย ที่ญี่ปุ่นบุกเข้ามา และกระทำการโหดร้ายให้โลกกระบือ

แต่ ไม่เพียงชาวจีนที่เป็นเหยื่อโหดของลูกพระอาทิตย์ แม้แต่เชลยชาวตะวันตกและประชาชนประเทศพื้นเมืองนั้นก็ตกเป็นเหยื่อแสนโหด ด้วยเช่นกัน

ที่ สิงห์โปร์ มีรายงานว่าทหารและพลเรือนชาวอังกฤษตลอดจนชาติยุโรปอื่นๆ มีจำนวนไม่น้อยที่ถูกนำตัวมาทรมานทรกรรมเพื่อความสนุกสนานของกองทัพญี่ปุ่น

ทำไม ต้องสนุกสนาน ไม่มีอะไรมากหรอก เนื่องจากความกดดันในกองทัพ โดยเฉพาะทหารระดับพลทหารนั้นต้องเป็นพวกรองรับอารมณ์ของนายทหารรุ่นใหญ่อยู่ เสมอๆ ไม่ว่าการต้อนรับใช้ การพินอบพิเทา สารพัดจะเอาใจ จนนายทหารระดับสูงเกิดเห็นใจ(แบบไม่เข้าเรื่อง) เลยให้ลูกน้องตนได้ผ่อนคลายบ้างสนุกสนานบ้าง วิธีที่ดีที่สุดก็ให้พวกทหารหนุ่มๆ ไร้อันดับ เหล่านี้ ไปหาความสุขจากการข่มขืนและสังหารชาวบ้านบ้าง เพื่อเป็นการปลอบประโลม!

โดยการทรมานสุดฮิต และขึ้นชื่อที่สุดในหมู่ทหารญี่ปุ่น คือ “เกมไข่ระเบิด”

วิธี เล่นก็ง่ายๆ คือจับชาวตะวันตกมาแก้ผ้า แล้วนำมาขึงไว้กลางแดดจ้า มือทั้งสองข้างตอกตรึงติดกับพื้นด้วยตะปูขนาดใหญ่จนขยับไปไหนไม่ได้ ส่วนขาสองข้างก็ถูกตรึงไว้บนพื้นเช่นกัน
จากนั้นก็ทุเรศสักนิด เพราะมีการดึงหนังอัณฑะให้แผ่ตึง พร้อมกับใช้ไม้ไผ่ชุบน้ำทำการขึง หนังอัณฑะให้แผ่ตึงที่สุดเท่าที่ทำได้

เมื่อ อยู่กลางแดด ตลอดจนไม้ไผ่ชุบน้ำที่ถูกแดดเผาจนความชื้นหดหายไป ย่อมทำให้ไม้ไผ่เกิดอาการตึงตัว รวมทั้งอุณหภูมิที่สะสมความร้อนจนเดือดพล่านภายอัณฑะที่ถูกแผ่ตึงจนน้ำหล่อ เลี้ยงภายในเดือดสุกกลางแดด สิ่งเหล่านี้ทำให้เกิดอาการ “ระเบิด” ขึ้นภายในถุงอัณฑะ
การ ระเบิดทำให้ลูกอัณฑะทั้งสองฉีกผนังอัณฑะออก มาในอากาศพร้อมกระเด็นหวืดลอยขึ้นสูง และทำให้เชลยชายรายนั้นเจ็บปวดทรมานจนถึงแก่ความตายในที่สุด
เกมนี้เป็นเรื่องสนุกของญี่ปุ่นเป็นอย่างมากเพราะมีการพนันขันต่อว่า ลูกอัณฑะลูกไหนจะระเบิดก่อนและพุ่งไปทิศทางไหนอย่างสนุก

ที่เกาะเบอร์เนียก็มีเกมสนุกแสนอัปยศเหมือนกัน เกมนี้มีชื่อว่า “โซ่มนุษย์”

เกม ก็เล่นง่ายๆ เอาเชลยศึกที่ถูกับมาแก้ผ้าและมาเรียงตัวกันเป็นแถวเรียงเดี่ยว เรียงกัน เรียงกัน จากนั้นกองทัพญี่ปุ่นก็สั่งให้เชลยศึกเหล่านั้น “เสพเวจมรรค” ถ้าใครไม่ทำตามก็ถูกตัดหัว ณ ที่แห่งนั้น แม้ตายแล้วก็ต้องสวมอีก......เป็นแถวๆ เรื่อยไป

ถ้ามีผู้ทำ “โซ่มนุษย์เวจมรรค” ไม่สำเร็จ จู่ๆ มีการหลุดเมื่อใดละก็ จะถูกตัดหัว เช่นกัน

ว่า กันว่าร่างที่หัวขาด และเลือดที่พุ่งกระฉูดที่กลิ้งโคโล่ลงไปเปื้อนขี้โคลนขี้ดินเป็นภาพที่แสน โหดร้ายที่สุดในโลก บางรายตายในขณะน้ำกามออกมาแบบไม่หยุดนานเป็นนาทีก็มี

ผลงานชิ้นเอก ก็เห็นไม่เกินคดีที่นานกิง

การสังหารหมู่นานกิง (Nanking Massacre) หรือ รู้จักกันในนาม การข่มขืนที่นานกิง เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากการที่ทหารกองทัพจักพรรดิญี่ปุ่นเข้าบุกยึด เมืองนานกิงไว้ได้ในวันที่ 13 ธันวาคม 1937 เป็นส่วนหนึ่งในสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง และต่อมาคือส่วนหนึ่งของสงครามโลกครั้งที่สอง

แน่นอนมีประชาชนชาวนานกิงตายนับล้านคนเพราะทหารญี่ปุ่นในเวลานั้น แต่ฆ่าเฉยๆ มันไม่สนุก ทหารญี่ปุ่นเลยต้องฆ่าในรูปของเกมส์

เกม สนุกแต่ผู้อพยพกลัวมากที่สุด เริ่มจากทหารญี่ปุ่นจะจับผู้อพยพมัดมือมัดเท้าอย่างหนาแน่นจำนวนหนึ่ง จากนั้นก็ช่วยกันจับผู้เคราะห์ร้ายเหล่านี้โยนในบ่อน้ำที่มีความลึกไม่มาก นัก

การ ที่เลือกบ่อน้ำไม่ลึกนักก็เนื่องจากทำให้สามารถมองเห็นเหยื่อได้ง่ายๆ และระดับน้ำตื้นๆ นี้ทำให้อาวุธที่ทหารญี่ปุ่นทิ้งไปจะได้ออกฤทธิ์ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย

และจากนั้นสิ่งที่ญี่ปุ่นโยนลงบ่อน้ำหรือสระน้ำตื้นๆ คือระเบิดมือครั้งละหลายๆ ลูกนี้เอง

ยิ่ง น้ำตื้นเท่าไหร่ แรงระเบิดและสเก็ตระเบิดก็จะพุงเข้าสู่เป้าหมายซึ่งก็คือเหยื่อก็ดิ้น กระแด่วๆ อยู่ใต้น้ำได้มากมาย รุนแรงและหวังผลได้แน่นอนเท่านั้น

ทุก ครั้งที่ระเบิดถูกขว้างลงไปพร้อมๆกันหลายๆจุดนั้นมีส่วนให้เหยื่อทั้งหลายใน บ่อถูกแรงระเบิดอัดจนร่างแหลกเหลวชนิดที่เลือด เนื้อ และอวัยวะภายในถูกบีบอัดจนฉีดกระจายลอยขึ้นไปในอากาศสูงนับสิบๆ เมตร อย่างน่าสยดสยอง เป็นเกมสุดหฤหรรษ์อีกเกมหนึ่งของกองทัพที่มักเรียกร้องกันทำบ่อยที่สุด

มี เหยื่อคนหนึ่งถูกกลุ่มทหารญี่ปุ่นที่บุกเข้าไปในร้านค้าแห่งหนึ่ง และจับชายคนนี้ได้ พวกกองทัพหัวเราะชอบใจเมื่อคิดค้นวิธีการที่จะเล่นสนุกกับเหยื่อคนนี้ได้

นั้นคือการเอาน้ำกรดไนตริก ราดร่างเหยื่อ

เริ่ม จากการจับหนุ่มรายนั้นแก้ผ้าเปลือยล่อนจ้อน จากนั้นก็เอากรดไนตริกเข้มข้นราดรดไปที่ร่างหนุ่มรายนั้นโดยราดจากส่วนหัวมา สู่เบื้องล่าง

น้ำ กรดรุนแรงกัดทั่วใบหน้าและเนื้อตัวของเหยื่อชาวจีนมีกลิ่นเหม็นคลุ้งไปทั่ว บริเวณ จากนั้นทหารญี่ปุ่นก็ปล่อยให้ชายหนุ่มนี้เดินสะเปะสะปะไปตามทาง เมื่อชายหนุ่มนี้แช่งด่า ก็หัวเราะชอบใจ โดยไม่ทำอะไรกับชายคนนี้ทั้งสิ้น แต่ต่างเดินตบมือ เป่าปาก ส่งเสียงเชียร์หนู่มเปลือยที่ร่างถูกน้ำกรดเซาะเว้าแหว่งไปสักพักจนกระทั้ง หนุ่มนานกิงรายนี้ล้มลงและขาดใจตายไปด้วยความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสในที่สุด

อีกเกมหนึ่งที่ขอนำเสนอคือเกมหนีจากหลังคาตึกที่ไฟไหม้ โดยทหารญี่ปุ่นจะต้อนเหยื่อนับร้อยๆ รายถูกบังคับให้เดินขึ้นบนหลังคาของอาคาร

พวกเขาต่างคร่ำครวญ ร้องไห้ ร้องขอชีวิต เพราะรู้ว่าซะตากรรมของตัวเองจะต้องตกอยู่ในรูปแบบใด แต่มีหรือว่ากองทัพของญี่ปุ่นจะเมตตา

เมื่อเหยื่อทุกคนถูกต้อนขึ้นไปบนหลังคาครบถ้วนแล้ว ทหารญี่ปุ่นก็ยืนจังก้าอยู่เบื้องล่างต่างพากันจุดไฟเผาอาคารแห่งนั้นจนลุกโพลง

คราวนี้เหยื่อจำนวนไม่น้อยต่างรู้ว่าพวกเขาคงต้องถูกย่างสดอยู่บนหลังคาตึกเป็นแน่ ต่างพากันกระโดตึกฆ่าตัวตายกันหลายราย

เสียง คนโดดลงมาคอหัก หลังหัก หรือพิกลพิการนั้นก่อให้เกิดความกดดันต่อพวกที่อยู่บนหลังคาอย่างมหาศาล ประกอบด้วยเสียงปืนของทหารญี่ปุ่นยิงขู่ และระดมยิงใส่ร่างเหยื่อเคราะห์ร้ายที่โดมาจากหลังคาตึกแล้วยังไม่ตายทันที นั้นเสียดแทงบาดลึกจนถึงหัวใจ

แต่ ท้ายสุด พวกที่รอความตายที่อยู่บนหลังคาที่โดนไฟเผานั้นคือพวกที่ส่งเสียงร้องด้วย ความทุกข์ทรมานมากที่สุดและใช้เวลานานพอสมควรที่จะตายด้วยการถูกย่างทั้ง เป็น

ภาพคนที่วิ่งพล่าน ดิ้นทุรนทุรายลุกท่วมจนตกหลังคาลงมาตายในที่สุดนั้นเป็นภาพชวนสลดหดหู่อย่างยิ่ง

http://learners.in.th/file/meshugon_...itewash-06.jpg

ผู้หญิงนานกิงที่กำลังตั้งครรภ์นั้นแทนที่จะได้รับการยกเว้นกลับเป็นเหยื่อที่ทหารญี่ปุ่นชอบทารุณกรรมมากที่สุด

เริ่ม ต้นด้วยการถูกทหารญี่ปุ่นทั้งกลุ่มมาลงแขกก่อน(ข่มขืนนั้นแหละ) เมื่อสำเร็จความใคร่แล้ว จากนั้นก็สังหารให้ตายคามือ และเมื่อเหยื่อตายแล้วก็ผ่าท้องเธอออกแล้วควักเอาทารกอ่อนที่อยู่ในครรภ์ นั้นออกมา

แล้ว ตัวอ่อน(ทารก) นั้นก็กลายเป็นของเล่นชนิดพิเศษที่ทหารญี่ปุ่นเอามาเล่นเป็นฟุตบอลกันในท้อง ถนนอย่างเพลิดเพลินสำราญใจ หากมีเจ้านายคนไหนผ่านมา พวกทหารเหล่านั้นก็หยอกล้อโดยใช้ดาบปลายปืนที่เสียบอยู่กับตัวอ่อนนั้นทำการโบกปลายมาคล้ายกับเป็นการทำความเคารพแบบล้อเลียน

สิ่งที่ได้รับตอบกลับมาจากเจ้านายก็คือ.........รอยยิ้ม โอ้พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก วันหลังทำแบบนี้กับสาวๆ ท้องแก่อีกน่ะจะรอดู ฮ่าๆ



นอกจากนี้ยังมีการจัดเกมการแข่งขันสังหารโหด โดย เป็นการสนับสนุนของผู้บัญชาการทหารญี่ปุ่นเองน่ะเนี้ย เป็นการสร้างขวัญกำลังใจให้บรรดาทหารญี่ปุ่นที่นานกิงโดยเฉพาะ(แค่นี้ยังไม่ พอหรือพี่)

การเล่นน่ะทำเป็นระบบเลยล่ะ มีการจัดทำ เรียบเรียง จำนวนเหยื่อที่สังหาร และทำออกเป็นรายงานเพื่อประเมินว่าใครจะเป็น เดอะ วินเนอร์ในการสังหารเหยื่อชาวนานกิงด้วย

การแข่งขันก็มีหลายสนาม แต่จุดที่เป็นอัปยศมากที่สุดคือสนามแข่งขันที่ ภูเขาซิจิน ถือว่าเป็นจุดที่ประณามจากทั่วโลกมากที่สุด

รายงานอัปยศระบุว่า ร้อยโทมูไก และร้อยโทโนเดะต่างทำสถิตสังหารชาวจีนในระดับ 105 และ 106 ศพตามลำดับ ทั้งสองสามารถทุบสถิติเก่าที่สนามแข่งขันอื่นที่ทำสถิต 89 และ 78 สำเร็จอย่างงดงาม

และยังมีสถิติอีกน่ะ ร้อยโททานะกะ กูนิกิชิ เป็นผู้ทำลายสถิตสังหารเหยื่อโดยใช้ดาบปลายปืน ไม่ใช้กระสุนปืนเลย เป็นจำนวนถึง 300 ศพ ไม่มีใครโค่นลงได้

และรายงานทั้งหมดได้รับการแพร่กระจายกลับไปที่ญี่ปุ่นราวกับพวกเขาเป็นนักกีฬาดีเด่นหรือซูเปอร์ฮีโร่กระนั้น

ผล งานอันสุดยอดของทหารนานกิงที่นานาชาติมักโจมตีญี่ปุ่นมากที่สุดคือการข่มขืน หมูนานกิงที่สตรีชาวนานกิงนั้นได้ชื่อว่าเป็นผู้รับเคราะห์มากกว่าใครๆ

แทบ ทั้งหมดต่างถูกข่มขืนอย่างสุดแสนทารุณก่อนที่จะสังหารอย่างเลือดเย็น หรือบางรายขอความเมตตาบ้าง หรืออาจมีการพิจารณาขอไว้ชีวิต แต่สิ่งที่ที่ตามมาของผู้รอดชีวิตคือประสบการณ์วิปลาสที่ยังหลอกหลอนจนถึง ปัจจุบัน

ส่วน ใหญ่นั้น สตรีนานกิงทุกเพศทุกวัยจะถูกข่มขืนราวกับสัตว์ป่า จากนั้นส่วนใหญ่จะถูกสังหารหรือไม่ก็ถูกทรมานโดยใช้ดาบปลายปืนตัดเฉือนเต้า นมทั้งสองข้างทิ้งไปพร้อมๆ กัน บาดแผลนั้นเห็นซี่โครงอย่างน่าสยดสยอง

บ่อยครั้งที่ทหารญี่ปุ่นจะทิ่มแทงหรือเสียบดาบปลายปืนพรวดเข้าไปหว่างขา(อวัยวะเพศ) หรือถูกคว้างอวัยวะขณะที่มีชีวิตอยู่ก็มี

บางรายเมื่อตายแล้ว พวกมันก็ย่ำยีศพอีกด้วยการทิ้ง แท่งไม้ ท่อนเหล็ก กระทั้งหัวแครอท คาไว้อวัยวะเหยื่ออย่างนั้น

ระหว่าง ที่เสร็จสิ้นการสังหารแล้ว กองทหารก็พากันหัวเราะชอบใจ ปรบมือดังอย่างสนุกสนานและชมมหกรรมครั้งสำคัญที่เขามีส่วนร่วมราวกับสัตว์ นรกมาเกิด

ชาวนานกิงผู้หนึ่งได้คว่ำครวญถึงเหตุการณ์ที่ประสบพบเจอว่า

วันที่ 16 ธันวาคม นั้น ผมถูกกองทหารญี่ปุ่นคุมตัวไป มันไม่ได้สังหารผม แต่บังคับให้ผมทำหน้าที่เป็นพ่อครัวให้พวกมัน ขณะที่ผมเดินตามพวกมันไปตามถนนนั้น ผมเห็นชาวนานกิงที่เป็นชายเช่นเดียวกับผมนอนตายอย่างน่าเวทนานับเป็นร้อยๆศพ

แต่สิ่งที่น่าหดหู่ยิ่งกว่านั้นก็คือ บรรดาศพสตรีทั้งหลายที่พอประเมินได้ จากจำนวน 8 ใน 10 คน นั้นล้วนแต่ถูกของมีคมตัดขาดกระจุย เห็นไส้และอวัยวะภายในพุ่งทะลึกออกมาแทบทั้งสิ้น พวกเธอเหล่านั้นล้วนแต่เป็นหญิงท้องแก่ที่ถูกผ่าเอาทารกอ่อนภายในออกไปแล้ว ไม่เพียงเท่านั้น ทั้งหย่อมเลือด และเต้านมของพวกเธอเหล่านั้นถูกตัดหายเหี้ยมไปหมด...........

นี้ก็อีกตัวอย่างหนึ่ง

ชายจีนอีกคนหนึ่งที่ทำหน้าที่ฝังศพชาวเมืองนานกิงให้สัมภาษณ์ว่า

ผม เห็นศพมากมายในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง จำวนศพนั้นมีมหาศาลนับหมื่นๆ ศพ กระจัดกระจายไปตามบึงน้ำ หรือบ่อน้อยบ่อใหญ่ กระทั้งบนกองฟางมีมากมาย ยอมรับว่าภาพที่อยู่เบื้องหน้าทำให้ผมตะลึกจนเกือบซ็อก มันเป็นเรื่องยากที่จะบรรยายออกเป็นคำพูดได้ แต่ภาพผู้หญิงที่เห็นแต่ละคนนั้นทำให้ผมเห็นความโหดร้ายของกองทัพญี่ปุ่น ก่อนที่จะสังหารเธอ ใบหน้าของพวกเธอหมองหม่น ฟันร่วงหลุดจากปาก ช่วงแก้มก็บ่บอกถึงรอยซ้ำจากการถูกของแข็งกระแทกจนกะโหลกแก้มหักร้าว เลือดที่แห้งคาปากชวนให้คิดว่าพวกเธอคงสำลักเลือดหรือไม่ก็ความเจ็บปวดสุด ทรมาน

ผม เห็นทรวงอกเธอมีร่องรอยบาดแผลถูกของมีคมบาดจนเต้านมขาดกระจุย และมีแผลตัดลึกถึงซี่โครง ต่ำลงไปที่ช่องท้องของพวกเธอนั้นแทบทุกคนต่างก็ถูกของมีคมแทงทะลุแล้วคว้าน ไปมาทำให้ ตับ ไส้ พุง และพวงไส้ของพวกเธอหลุดจากร่างอย่างน่าสยดสยอง ส่วนที่ท้องน้อยนั้นมีรอยแผลจากดาบปลายปืนกระหน่ำแทงไปทั่ว

นี้ก็อีกรายโหดไม่แพ้กัน

ช่วงปลายเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ.1938 นั้น ครอบครัวใหญ่ที่มีสมาชิกจำนวน 14 คนถูกสังหารโหดโดยน้ำมือทหารญี่ปุ่น โดยเฉพาะบุตรสาวคนเล็กวัย 14 นี้ถูกลบหลู่และสังหารให้ได้อย่างทารุณมากที่สุด

เด็ก คนนั้นถูกทิ้งบนโต๊ะสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่นำมาต่อกัน สภาพร่างกายท่อนนั้นมีเสื้อสวมติดอยู่ แต่ท่อนร่างนั้นเปลือยเปล่า โดยที่เลือดเธอยังไหลนองท่วมโต๊ะนั้น และปริมาณเลือดมากมายนั้นหลั่งไหลออกมาจากช่องท้องและอวัยวะเพศที่ถูกดาบ ปลายปืนแทงเป็นสองครั้งด้วยกัน

ส่วนพี่สาวของเธอถูกสังหารตายคาเตียงโดยไม่มีสภาพแตกต่างกับน้องสาวเท่าใดนักส่วนมารดาเธอหรือ? เธอ ถูกสังหารตายคาโต๊ะขนาดใหญ่ตัวหนึ่งโดยกอดทารกวัยขวบในอ้อมอกของเธอ ทารกน้อยนั้นถูกฟันคอขาดกระจุยด้วยใบมีดคมกริบ และช่องท้องของเด็กน้อยนั้นมีบรรดาพวกไส้และอวัยวะภายในทั้งจุกทะลักออก มานอกช่องท้องอย่างน่าเวทนา

หนึ่งผู้เห็นเหตุการณ์เหล่านั้น เขาได้บันทึกเหตุการณ์โหดเป็นฉากๆ เอาไว้เลยว่า

14 ธันวาคม 1937 ตอนเที่ยง เห็นทหารญี่ปุ่นจำนวนหนึ่งเข้าไปในบ้านหลังหนึ่งที่ถนนเจียนยิน พวกนั้นลักพาตัวสาวๆ ในบ้านออกมา 4 คน จากนั้นมันก็ลงมือข่มขืนมาราธอน 2 ชั่วโมงเต็มๆ

15 ธันวาคม 1937 ตอนกลางคืน ทหารญี่ปุ่นกลุ่มใหญ่พากันกรูไปในหอพักหญิงของมหาวิทยาลัย จากนั้นก็ข่มขืนสาวๆ ราว 30 คนด้วยกัน โดยเด็กสาวที่หน้าตาดีบางคนถูกรุมข่มขืนโดยทหารญี่ปุ่น 6 คนรวด

16 ธันวาคม 1937 กลุ่มทหารญี่ปุ่นกลุ่มหนึ่งบุกฉุดสาวๆ อายุตั้งแต่ 16-21 ปีไปจากมหาวิทยาลัย และย่ำยีทางเพศ ภายหลังมีสาวๆ 5 คนในกลุ่มถูกปล่อยออกมา พวกเธอบอกว่าถูกพวกมันข่มขืนต่อเนื่องวันล่ะ 6 ครั้ง ส่วน 2 คนที่เหลือไม่รู้ซะตากรรม

ในบ้านหลังหนึ่งซึ่งติดกับกำแพงเมืองที่ ด่านซินหยางนั้น ปรากฏว่ามีหญิงชราในวัย 60 มีสภาพศพขึ้นอืด และมีร่องรอยการข่มขืนอย่างทารุณ

อีกจุดหนึ่งของถนนยางพี นั้นก็มีศพเด็กผู้หญิงอายุ 12 ขวบ นอนตาย กางเกงในของเธอถูกดึงฉีกขาด ลูกตาทั้งสองข้างเธอปิดสนิทในขณะที่ปากอ้ากว้างคล้ายกับร้องขอเมตตา

เหยื่อการข่มขืน ยังมีพวกแม่ชีหรือแม้แต่อาจารย์ระดับศาสตรจารย์ ครูสอนหนังสือล้วนตกเป็นเหยื่อของทหารญี่ปุ่นไม่มีข้อยกเว้น

ฯลฯ อีกมากมาย

ทำไมข่มขืนแล้วต้องฆ่าด้วย นั้นก็เพราะเขาถือคติว่า สังหารหลังข่มขืนเพื่อปิดปากมัน

นี้คือข้ออ้างของบรรดาทหารญี่ปุ่นที่ถือปฏิบัติกันทั่วหน้า สตรีนานกิงจึงต้องรับเคราะห์ไปอย่างช่วยไม่ได้