เขียนเป็น: หวัดดีค่ะคุณพี่ บอ.บู๋ หนูเป็นเด็กหงส์คนหนึ่ง ซึ่งหลังจากที่ ลิเวอร์พูล เอาชนะคู่อริตลอดชาติอย่าง แมนฯ ยูไนเต็ด เมื่อสัปดาห์ที่แล้วแววตาของหนูเปล่งประกายระยิบระยับไม่ต่างจาก เหมยลี่ (นำแสดงโดย คริส หอวัง) ตอนเห็นพี่เคน-ธีรเดช เป็นครั้งแรกในหนังเรื่องรถไฟฟ้ามาหาซอยยิก ด้วยคิดว่า เอานะ อุ๊ย! ไม่ใช่ค่ะ ด้วยคิดว่าชัยชนะนัดนี้คงช่วยให้ทีมรักของเรากลับมามีความมั่นใจเต็มเปี่ยมในการไล่ล่าความสำเร็จอีกครั้ง ขอบอกว่าหนูมีความสุขที่สุดในโลกเลยค่ะที่ชนะคู่แค้นอันดับหนึ่งของตัวเองได้ อนิจจา & อนิจจัง...ความสุขมันช่างอยู่กับเราสั้นนัก อุตส่าห์ยัดเยียดความหดหู่ให้ปีศาจแดงเป็นดอกที่ 3 ติดต่อกัน แต่ดันแพ้ทีมอย่าง ฟูแล่ม แบบหมดสภาพนักศึกษาซะอย่างนั้น เซ็งเป็ดไปเลยค่ะคุณพี่ หนูล่ะอยากจะกระโดดน้ำตายที่สะพานพระราม 6 เสียแต่ว่าหนูดันเป็นนักว่ายน้ำทีมโรงเรียนมาก่อน เลยทำอย่างนั้นไม่ได้ คือมันให้อารมณ์และความรู้สึกเหมือนการหลอกให้อยากแล้วจากไปค่ะ ถุย!...นะคะ จึงอยากจะถามคุณพี่ว่า ลิเวอร์พูล จะเอาชนะ แมนฯ ยูไนเต็ด ไปทำซอกตึกอะไรคะ? หนูไม่เข้าใจ ถ้ามีน้ำใจกรุณาจัดให้สักดอกนะคะ?
ปล.1 หนูเพิ่งเชียร์หงส์ได้แค่ 5 ปีเองค่ะ หนูเริ่มเชียร์ตอน ลิเวอร์พูล ได้แชมป์ยุโรปอย่างยิ่งใหญ่ เมื่อปี 2005 (นักเตะที่ชอบคือ สตีเว่น เจอร์ราร์ด)
ปล.2 ถึงหนูจะเป็นเด็กหงส์ แต่หนูรู้สึกว่าความเห็นที่ 13 ที่มุดกระโปรงคุณแม่เข้ามาแสดงความเห็นในบทความของพี่เมื่อสัปดาห์ก่อน (ที่ประกาศว่าตัวเองเป็น สื่อ เหมือนกับพี่อ่ะค่ะ) ทำไมเขาถึงปัญญาอ่อนจังเลยคะ? แถมทำตัวสะเหร่ออีกต่างหาก เวลาหนูไปเที่ยวผับเที่ยวเธค หนูเจอผู้ชายสะเหร่อๆ แบบนี้เป็นประจำ ขอบอกว่า...น่ารำคาญมั่กมากค่ะ มึงจะอะไรนักหนา อยากทราบว่าพี่ไม่รำคาญไอ้พวกชอบทำตัวสะเหร่อๆ แบบนี้บ้างเหรอคะ
นิหน่อย ลูกแม่โดม
....
ส่งไม่ตาย: ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมา (ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันศุกร์) ขอสารภาพว่าผมโดน เด็กหงส์ ทุกประเภททั้งที่รู้จักและไม่รู้จักทำการรุมทึ้งด้วยการเยาะเย้ย ทิ่มแทง และถากถาง จนแทบอยากจะเอาหน้ามุดลงไปในโถส้วม (แต่ทำอย่างนั้นไม่ได้ เนื่องจากหัวกะโหลกดันใหญ่กว่าโถส้วม) ไม่ว่าไปที่ไหนก็ต้องเจอสายตาที่ฉาบด้วยเลศนัย ทุกสายตาที่เหวี่ยงมาเหมือนพูดในใจว่า ไอ้ฉิบหายนี่ไง...เด็กผีที่ชอบแดกดันหงส์แดงบนหน้ากระดาษเป็นประจำ...สมน้ำหน้ามัน ก่อนแสยะยิ้มพลางขมิบเสียงหัวเราะด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน ขณะบางคนก็เข้ามากะซวกตรงๆ เลย ยกตัวอย่างเช่น เป็นไง...โดนไป 2 ดอก อิ่มไหม? หรือ เฮ้ย...นั่น บอ.บู๋ นี่หว่า 2-0, 2-0, 2-0 ฮ่าๆๆ เรียนตามตรงว่าประสาทแทบแดกส์ทีเดียว แหม...จะเอากันให้ตายเลยเหรอไงครับ ปัดโธ่!
กระทั่งเมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา อิอิอิ (ขอหัวเราะแบบมีเลศนัยบ้างนะจ๊ะ)
หลังจากที่ ฟูแล่ม บรรจงเอา ความจริง ไปยัดเยียดให้ทีมที่เพิ่งกลับเข้ามาสู่เส้นทางการลุ้นแชมป์อีกครั้งว่า ฝันไปเถอะ ผมมีความรู้สึกรุนแรง 2 ประการ ที่อาจจะไม่เกี่ยวกับเหตุผลของเกมลูกหนังสักเท่าไหร่ (ส่วนเหตุผลทางลูกหนังที่บอกว่าทำไมทีมที่อุตส่าห์กำราบปีศาจในศึกแดงเดือดถึงหลุดฟอร์มดื้อๆ ท่านสามารถหาอ่านได้จากคอลัมนิสต์พันธุ์หงส์ท่านอื่นที่ป่านนี้คงรำพึงรำพันพลางยัดเลื่อยไฟฟ้าเข้าไปในรูทวารหนักของ ราฟาเอล เบนิเตซ จนยับเยินไปหมดแล้ว)
1. รู้สึกว่าเวร-กรรม มันมีจริง แถมติดจรวดเอ็กโซเซ่อีกต่างหาก คือไม่ต้องรอถึงชาติหน้า เพียงแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้นเอง อิอิอิ (หัวเราะแบบมีเลศนัยอีกครั้ง)
คือสาบานตามตรงนะครับว่า...ไอ้จังหวะที่ ฟิลลิปส์ เดเก้น พุ่งเสียบ คลิ้นท์ เดมพ์ซี่ย์ ของ ฟูแล่ม แม้ผู้ตัดสินอาจมองถึงเจตนาเล่นรุนแรงเกินกว่าเหตุ ถึงขนาดเปิดปุ่มสตั๊ดใส่หน้าแข้งคู่แข่ง แต่ผมว่ามันแค่เฉียดๆ และสมควรเป็นแค่ใบเหลืองมากกว่าใบแดง!
ส่วนจังหวะที่ เจมี่ คาราเกอร์ โดนใบแดงนั้น ผมไปขี้ในห้องน้ำพอดี กลับออกมาอีกครั้ง พี่แกโดนไล่ออกไปเรียบร้อย แต่พยานผู้เห็นเหตุการณ์ยืนยันให้ฟังตรงกันทุกคนว่าไม่น่าเป็นใบแดงอยู่ดีนั่นแหละ
โลกเรามันก็ตลกดีนะครับ ไอ้ที่สมควรโดนไล่ มันดันไม่ไล่ ไอ้ที่ไม่สมควรโดนไล่ มันดันไล่ เช่นเดียวกับที่สมควรได้จุดโทษมันก็ไม่ได้ ถึงบทจะโดนไล่ก็โดนง่ายๆ ซะงั้น...เวรกรรมมันมีจริง หนำซ้ำตามสนองอย่างรวดเร็วทันใจ ว่าแล้วก็ขอหัวเราะอย่างมีเลศนัยอีกครั้ง อิอิอิ
2. เข้าใจนะครับว่าตัวผู้เล่นของ ลิเวอร์พูล ในนัดล่าสุดไม่ค่อยสมบูรณ์สักเท่าไหร่ สตีเว่น เจิด ก็เจ็บ ไอ้แบ็คแป้งเด็ก เกล็น จอห์นสัน ก็ยังไม่หายป่วยน่อง ส่วนดาวถล่มประตูระดับ บร๊ะเจ้า อย่าง เฟร์นานโด ตอร์เรส ก็ไม่เต็มร้อย ที่สำคัญยังมีแมตช์ระดับชี้เป็นชี้ตายในแชมเปี้ยนส์ ลีก รออยู่ข้างหน้า แต่กุนซือหนวดผู้นำทีมกำราบอหังการปีศาจแดงแบบสิ้นซากน่าจะมองถึงปัจจุบันมากกว่าอนาคต เช่นเดียวกับที่น่าจะมีทางเลือกในการจัดตัวผู้เล่น หรือส่งตัวสำรองที่ควรหวังอะไรได้มากกว่าการส่งนักเตะรุ่นเยาวชนชื่อ นาธาน เอ็คเคิ่ลสตัน ลงสนามไปแทน ยอสซี่ เบนนายูน!?
ผมเห็นสภาพของ ลิเวอร์พูล ในนัดนี้แล้วนึกโมโหจนอยากกระโดดถีบหน้าคนว่า...มึงจะชนะปีศาจแดงไปทำแมวน้ำอะไรครับ? เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย อุตส่าห์โชว์ฟอร์มขั้นเทพกับ แมนฯ ยูไนเต็ด สุดท้ายดันมา ดีแตก กับทีมที่ควรจะชนะได้ง่ายกว่าคู่แข่งเมื่อสัปดาห์ที่แล้วเสียอีก
เอ๊ะ!...หรือมันอาจเป็นได้ที่ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน และลูกทีมไม่ได้สำคัญว่า ลิเวอร์พูล คือคู่แค้นระดับฆ่าล้างโคตรของตัวเองอีกต่อไปแล้ว???
หมายฟาร์มว่า ลิเวอร์พูล เป็นเพียงแค่คู่แข่งธรรมดาๆ ทีมหนึ่ง ไม่ต่างจาก พอร์ทสมัธ, เวสต์แฮม, ฟูแล่ม หรือ เบิร์นลี่ย์ ที่วันดีคืนดีอาจโชว์ฟอร์มเปรี้ยงปร้าง ล้มยักษ์ ได้สำเร็จ ดังนั้นการแพ้ ลิเวอร์พูล จึงมีค่าไม่ต่างจากการแพ้พลิกล็อคให้ทีมเหล่านี้ อีกทั้งศึกแดงเดือดก็ไม่ใช่ศึกแห่งศักดิ์ศรีที่พวกลูกป๋าห้ามแพ้อีกต่อไป ซึ่งการทำตัวไม่สม่ำเสมอของพลพรรคหงส์แดงเองนั่นแหละครับที่ทำให้ แมนฯ ยูไนเต็ด รวมถึง เรด อารมี่ จำต้องคิดแบบนี้ อิอิอิ
ขอโทษนะครับที่ต้องหัวเราะแบบมีเลศนัยอีกครั้ง
บอ.บู๋
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
