(Oretachi No Field/Our Field Of Dreams)

เรื่อง ราวของ ทาคาสุงิ คาสุยะ เด็กหนุ่มที่เล่นฟุตบอลตามอย่างพ่อซึ่งเป็นฮีโร่ของเขา ทาคาสุงิ คังอิจิ ในสมัยนั้นกีฬาฟุตบอลยังไม่บูมเท่ากับเบสบอล เนื่องจากญี่ปุ่นยังไม่เคยได้ไปฟุตบอลโลก และมันดูจะเป็นความฝันที่เกินจะไขว่ขว้าซะเหลือเกิน(เอ...คุ้นๆเหมือนประเทศ บางประเทศแถวๆนี้)คังอิจิ ดูจะเป็นที่สร้างสีสรร ให้กับวงการฟุตบอลญี่ปุ่นในสมัยนั้น เขาต้องการที่จะพาญี่ปุ่นไปเล่นฟุตบอลโลกในซักวัน และเขามักจะบอกกับลูกของเขาอยู่เสมอคาสุยะ มีความสุขที่ได้เล่นฟุตบอลตามอย่างพ่อของเขามาก วันหนึ่งเขาได้พบกับ คิ บะ ทาคุมะ เด็กหนุ่มผู้มีเทคนิคในการเลี้ยงลูกที่สุดยอด และได้ร่วมเล่นฟุตบอลกันโดยบังเอิญ ความรู้สึกในการเล่นประสานและความสนุกสนานจากความชอบฟุตบอลของตัวเขาเองได้ เริ่มชัดเจนขึ้น คาสุยะ เริ่มมีความกระตือรือร้นที่จะพัฒนาฝีเท้าตนเอง เขา ทาคุมะ และคังอิจิ ได้สัญญากันเอาไว้ว่าซักวันหนึ่งทั้งสามคนจะมาเล่นร่วมกันที่สนามกีฬาแห่ง ชาติ ในชุดของทีมยามากิ ยิโค ทีมที่คังอิจิทุ่มเทแรงกายแรงใจให้มาตลอดแต่แล้ว...เหตุการ์ณที่ไม่คาดฝันก็ เกิดขึ้น คังอิจิ ประสบอุบัติเหตุโดนรถชนเนื่องจากช่วยเด็กเอาไว้คาสุยะเสียใจกับการจากไปของ พ่อของเขาเป็นอย่างมาก เขาคิดมาตลอดว่าเขาเล่นฟุตบอลเพราะพ่อของเขา และสัญญาที่จะไปสนามกีฬาแห่งชาติด้วยกันก็ไม่มีอีกแล้ว คาสุยะจึงตัดสินใจที่จะเลิกเล่นฟุตบอลเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขารักพ่อมากกว่า ฟุตบอลเป็นไหนๆเขาไม่อาจจะสนุกกับฟุตบอลได้อีก...
วันเวลาผ่านไป คาสุยะ เติบโตขึ้นโดยที่เขาไม่เคยแตะฟุตบอลแม้แต่ครั้งเดียวแต่เขาก็ไม่เคยปล่อยให้ ร่างกายของเขาอ่อนแอ เขาฟิตร่างกายอยู่เสมอ ราวกับว่าซักวันหนึ่งเขาอาจจะกลับมาเล่นฟุตบอลอีกครั้งทาคุมะ และไอโกะ เพื่อนสมัยเด็กของคาสุยะ พยายามชวน คาสุยะมาร่วมทีมโรงเรียนมาตลอดแต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้เลยสักนิดวัน หนึ่ง สุเอะซึงุ โคอิจิโร่นายทวารหนุ่มอัจฉริยะจากทีมคู่ แข่งซึ่งก็คือเด็กที่คังอิจิ ได้ช่วยชีวิตเอาไว้จากอุบัติเหตุ ก็ได้บุกมาที่โรงเรียนและท้าคาสุยะดวลลูกจุดโทษ เขาประกาศต่อหน้าคาสุยะว่า เขาจะสืบทอดเจตนารมณ์ของคังอิจิเอง พร้อมทั้งยังแกล้งพูดดูถูกคังอิจิว่าเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องคาสุยะเลือดขึ้น หน้า เขาจะแสดงให้ สุเอะซึงุเห็นว่าคนที่ชื่นชมคังอิจิไม่ได้มีแต่สุเอะซึงุคนเดียวเท่านั้น คาสุยะวิ่งผ่านสายฝนที่โปรยปรายเสียงเชียร์ของ ทาคุมะและไอโกะดังขึ้น เขาวาดเท้าเป็นวงกว้างและปะทะกับลูกฟุตบอล เกิดเสียงสนั่นหวั่นไหว ลูกบอลแหวกผ่านสายฝนเป็นทางยาว ฟุ่งเข้าหากรอบประตู....ลูกยิงแห่งการเริ่มต้นครั้งใหม่ และครั้งยิ่งใหญ่ ที่จะสร้างความประทับใจให้กับใครอีกหลายคนก็ได้เกิดขึ้น...


การ์ตูนฟุตบอลเรื่องนี้สำหรับผมแล้ว เป็นการ์ตูนฟุตบอลที่ดีที่สุด มันสามารถสะท้อนถึงแง่มุมต่างๆของวงการฟุตบอลทั้งความพยายามของตัวนักเตะ และสมาคมฟุตบอล รวมไปถึงแฟนบอล โดยถ่ายทอดผ่านตัวของ คาสุยะ เป็นหลัก ซึ่งดูแล้วสมจริงสมจังมากทุกครั้งที่ คาสุยะเก่งขึ้นผมจะเชื่อในความเก่งของเขา ไม่เคยรู้สึกซักครั้งว่าโม้ชะมัดยิ่งเขาเติบโตขึ้น ชีวิตนักฟุตบอลของเขาก็ยุ่งยากมากยิ่งขึ้นและคู่แข่งที่เก่งๆก็ปรากฎตัวมาก ยิ่งขึ้น จากแข่งบอลสมัยเด็ก เจลีก จนสุดท้ายไปจบที่ฟุตบอลโลกที่สุดแสนจะประทับใจ(โดยเฉพาะตอนที่ได้ไปบอลโลก นั้นดีใจแทนจริงๆถึงกับน้ำตาซึมด้วยความประทัปใจ...ตอนไทยได้ไปไม่รู้จะดีใจ เหมือนอย่างงี้หรือเปล่า เพราะสงสัยคงโกงเขาเอาหรือไม่ก็ฟลุ๊ค)ไม่มีตอนไหนเลยที่จะน่าเบื่อ มันชวนติดตามอยู่ตลอด ถ้าใครต้องการลิ้มรสชาติลูกหนังแบบดราม่า และเบื่อการ์ตูนฟุตบอลโม้ๆ อย่างพวกลูกเตะอินทรีโฉบจากตั้งเตะจากประตู(แถมดันเข้า) ลูกเตะก้ามปู(ทำได้ไง?) ลูกชู๊ตลวงตา(โคตะระโม้)เด็กตัวเตี้ยที่เตี้ยขนาดวิ่งลอดขาเลี้ยงหลบไป ได้(อะไรมัตสึรินะ?) หรือ แฟนทาสติกแฟนตาสติก แล้วล่ะก็น่าหามาอ่านครับผม

ปล.อยาก ให้นักเตะทีมชาติไทยมาอ่านจะได้รู้ว่า คำว่าทุ่มเทจนได้ไปบอลโลกมันเป็นยังไง มีความเร่าร้อนแบบนี้อยู่บ้างมั้ย...