4. ปราการหลังตัวกลาง : ริโกแบร์ ซง
” The ฉ่าง ” ถือเป็นนักเตะอีกคนที่มีโอกาสเข้ามารับใช้ลิเวอร์พูลในยุค ” คนคู่หงส์ ” เขาถูกขุดมาจากทีม Salernitana ใน Italy ด้วยลีลาการเข้าบอลที่โฉ่งฉ่างและถูกสับขาหลอกเป็นประจำ ไม่น่าแปลกใจที่กลายมาเป็น ” ตัวฮา ” ที่สาวกหงส์ โดนกองเชียร์คู่อริแซวอยู่บอ่ย ๆ ไม่น่าแปลกใจที่กัปตันทีมชาติแคเมอรูนถูกตั้งคำถามว่า ทำไมระยะหลังทีมหมอผีจึงไม่ประสบความสำเร็จในระดับนานาชาติ แม้จะมีกองหน้าระดับโลกอย่าง ซามูเอล เอโต อยู่ในทีมก็ตาม
5. ปราการหลังตัวกลาง :?ฌิมี่ ตราโอเร่
” ไอ้นกกระยางดำ “? คือ ฉายาที่ผมและเพื่อน ๆ ตั้งให้เขา นั้นอาจเป็นเพราะรูปร่างและแข้งขาที่สูงยาวและผอมของเขาก็เป็นได้ เขาเข้ามาร่วมทีมลิเวอร์พูล ด้วยการชักนำของเฮียโปน?แถมเฮียยังโชว์วิสัยทัศน์บอกว่า ฌิมี่ต้องได้เป็นนักเตะระดับโลกแน่นอน แต่จนบัดนี้ผมยังสงสัยอยู่เลยครับว่า เจ้านกกระยางดำของผมบินไปอยู่โลกไหนแล้ว ( เอาน่า อย่างน้อยในชีวิต ฌิมี่ ก็ยังได้ชูเจ้าบิ๊กเอียร์ กับเขาสักครั้งได้เหมือนกัน )
6. กองกลางตรงกลาง : ซาลิฟ ดิเยา
แจ้งเกิดกับทีมชาติเซเนกัลในฟุตบอลโลก 2002? จึงถูกเฮียโปนดึงตัวมาร่วมทีมด้วยความหวังว่าเขาจะมาอุดรูรั่วในแดนกลางตามสไตล์มิดฟิลด์พันธุ์ดุ
7. ปีกซ้าย : แฮร์รี่ คีเวลล์
พ่อมดแฮร์รี่เคยร่ายมนต์ลูกหนังสะกดแฟนบอลสมัยค้าแข้งอยู่กับลีดส์ยูไนเต็ด แต่หลังจากที่ลีดส์แพแตก แฮร์รี่ได้้ย้ายเข้ามาเล่นในแอนฟิลด์ แต่มนต์ของพ่อมดแฮร์รี่นั้นกลับไม่ขลังอีกต่อไป หลังเจออาการบาดเจ็บ และเมื่อกลับมาเล่นอีกครั้งก็พกอาการ ” แหยงตีน ” กลับลงสนามมาด้วย การขาดความมั่นใจอย่างแรง ทำให้ฟอร์มการเล่นของพ่อมด ตกต่ำเหมือนกลายเป็นนักเตะดาด ๆ คนหนึ่ง ( ที่เพียงแต่รับค่าเหนื่อยแพงเท่านั้น ) แอนฟิลด์จึงเหมือนเป็นสุสานฝังนักเตะเช่นแฮร์รี่ ขณะที่แมนยู ฯ ได้นักเตะจากลีดส์ไปก่อนแล้วคนหนึ่งชื่อ ริโอ เฟอร์ดินานด์
8. ปีกขวา? : เอล ฮัดจิ ดิยุฟ
เพล์เมกเกอร์หน้าตาเหมือนปวดขี้ทีมชาติเซเนกัลรายนี้ เคยเป็นเจ้าของตำแหน่งนักฟุตบอลยอดเยี่ยมของทวีปแอฟริกา เฮียโปนจึงจัดเข้ามาร่วมทีมพร้อมกับดิเยา มาเป็นคู่ขวัญความหวังใหม่ให้ลิเวอร์พูล แต่คู่ดูโอเซเนกัลกลับไม่ได้มีผลงานที่ซาบซ่านซู่ซ่าน่าติดตามเหมือนกับคู่น้องโฟร์-มด แม้แต่น้อย โดยเฉพาะตัวดิยุฟเองที่เดอะคอปส์ฝากความหวังไว้มากหลังจากหมดยุคของแม๊คมานามาน กลับทำได้เพียงมาวิ่งไล่บอลทางกราบขวาและไม่ได้สร้างสรรค์เกมส์เหมือนอย่างนักเตะระดับเทพควรจะเป็นได้เลย ลิเ้วอร์พูลจึงเหมือนถูกหลอกให้ซื้อของที่ย้อมแมว ( ดำ ๆ ) ขาย จนต้องโล๊ะเขาให้ไปได้ดีกับทีมจอมเซ้งอย่างโบลตันในที่สุด
9. กองหน้า : คาร์ลไฮนซ์ รีดเล่
เจ้าของฉายา ” ฉลามล้อคลื่น” ที่ลิเวอร์พูลเซ้งเข้ามาร่วมทีมในขณะที่เขาย่างเข้าวัย 32 ปี ต้องยอมรับกันจริง ๆ ว่า กองหน้าชาวเยอรมันผู้นี้ผ่านจุดสูงสุดของการเล่นฟุตบอลไปแล้ว ( แถมยังเหมือนหมดไฟที่จะประสบความสำเร็จอีกต่างหาก ) แม้ลิเวอร์พูลจะหวังว่าประสบการณ์ของเขาจะมาประคองทีมไว้ได้บ้าง แต่ความเชื่องช้าที่เหมือนมีกระโปกยักษ์มาขวางท่อนขาเอาไว้ หรือความหนักหนาสาหัสของมันที่ทำให้เขากระโดดโหม่งไม่ขึ้นก็สุดจะพรรณาได้ มันได้สร้างคามเบาหวิวอันเหลือทนให้กับเดอะค็อปส์ทั่วโลก คนคู่หงส์ต้องรีบผ่าตัดทีมใหม่หรือไม่ก็รีบผ่าตัดเอา ” ไอ้นั่นออกไปเสียที เพราะทุกคนไม่อาจต้องทนเห็นภาพของ ” ควายล้อคลื่น ” ได้อีกจริง ๆ
10. กองหน้าัตัวรับ : อีมิล เฮสกีย์
อย่าเพิ่งงงกับตำแหน่งการเล่นของกองหน้าคนนี้นะครับ ตำแหน่งกองหน้าตัวรับมีจริง ๆ ครับ เพราะในสมัยเฮียโปนคุมทีมแกได้รังสรรค์ตำแหน่งนี้ขึ้นมาเพื่ออีมิลโดยเฉพาะ เรียกได้ว่า ” โอ้ ลอร่า… เขาเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริง ๆ “
กองหน้าผู้มีใบหน้าละม้ายกับนักโทษผู้มีพลังวิเศษในเรื่อง The Green Miles รายนี้ ได้สร้างความอึดอัดชนิดลุ้นกันขี้แทบแตกให้กับสาวกหงส์ อีมิลมีช่วงเวลาที่ไม่สามารถทำประตูได้นับสิบนัด แต่นั่นอาจเป็นธรรมชาติของคนที่เกิดมาเพื่อรับบทกองหน้าตัวรับก็ได้ ยังไงเขาก็ได้ซ้อมเกมรับของทีมจนรอดพ้นการเสียประตูอยู่หลายครั้ง เดอะค็อปส์ส่วนใหญ่จึงให้อภัยและไม่มีวันลืมเลือนเขา และบางทีในฤดูกาลหน้า เราอาจเห็นเขากลับมาสวมเสื้อสีแดงเพลิงอีกก็เป็นได้…?? จึ๋ยส์
11. กองหน้า? : อีริค ไมเยอร์
ถือเป็นกองหน้าอีกรายที่เข้ามาโลดแล่นสร้างสีสันในแอนฟิลด์พร้อมกับคาร์ลไฮนซ์ รีดเล่ เป็นที่ทราบกันดีว่าในขณะนั้นกองหน้าดัตซ์รายนี้ คือดาวซัลโวอันดับต้น ๆ ในเวทีบุนเดสลีกา ผมไม่ทราบว่ามันไปเข้าตาของคนคู่หงส์ตอนไหน แต่บางทีลึก ๆ แล้วพวกเขาอาจคาดหมายว่า ” อีริค” สามารถทาบชั้นกับอีกอีริค ( Eric? “The King”? Cantona ) ของอีกค่ายก็เป็นได้ แต่ที่นี่คือพรีเมียร์ลีคอังกฤษ ลีคที่สร้างบททดสอบว่าผู้อยู่รอดเท่านั้นคือ ” ของจริง ” และอีริค ไมเยอร์ คือคนที่ไม่อาจผ่านบททดสอบนั้นได้ เขาถูกจับ ” ดอง ” เป็นศูนย์หน้าม้ายาวอยู่นานมาก แต่เมื่อได้รับโอกาสแสดงฝีเท้า เขาเหมือนกลายเป็นตัีวอะไรที่มาเล็มหญ้าบนสนามแอนฟิลด์-เหมือนเด็กอ่อนหัดที่เพิ่งหัดเล่นฟุตบอลใหม่ ๆ จนผมเชื่อว่าเดอะค็อปท์ในสนามอยากจะขอเปลี่ยนตัวเขาแล้วลงไปเตะเองเสียก่อนที่เมื่อเกมส์จบแล้ว ” ขี้ ” จะเกลื่อนสนาม?????? นั่นแหละครับ??? เขา …………?? Eric ” The Kway”
= ป๋ารอย ( รอย อีแวนส์ ) + เฮียโปน ( เชร์ราดด์ อุลลิเยร์ )
# อนึ่งเหตุการณ์ในช่วงนั้นคือช่วงที่ป๋ารอยทำทีมผลงานตกต่ำชนิดเรียกว่ามีโอกาสตกชั้นทีเดียว จนบอร์ดบริหารของทีมลิเวอร์พูลอยากจะปลดเขาออก แต่ด้วยความเกรงใจ ( ไม่เข้าท่า ) แทนที่จะแต่งตั้งผู้จัดการทีมคนใหม่มาทำงานคุมทีมแทน ( เฮียโปนนั่นเองครับ ) จึงแต่งตั้งให้ทำงานคู่กัน กลายเป็น “คนคู่หงส์” กลายเป็นอีกตำนานหนึ่งของลิเวอร์พูล
(1) ป๋ารอย
เขาคือผู้จัดการทีมที่มีใบหน้าคล้ายกับฆาตกรโรคจิตที่ป่วยเป็นมะเร็งในเรื่อง SAW? .. ( เอ…. หรือว่าเป็นคน ๆ เดียวกันหว่า )? อย่างไรก็ตามป๋ารอยได้สร้างระบบการเล่นที่เน้นการบุกเร้าใจและดุดันเข้าำห้ำหั่นกับฝ่ายตรงข้ามชนิดได้ใจแฟนบอล จนลิเวอร์พูลในยุคของเขาจัดเป็นทีมที่มีสีสันและถือว่าเชียร์สนุกทีเดียว แต่ป๋าแกก็มีจุดอ่อนอยู่ที่การที่แกชอบแต่ตัวผู้เล่นที่มีความโดดเด่นอยู่แต่ด้านเดียว เช่น กองหลังที่ดุดัน ปีกที่เลี้ยงบอลเก่ง กองหน้าที่เร็ว แต่ทุกคนล้วนขาดทักษะและความสามารถเฉพาะตัวที่จำเป็นและยืดหยุ่นได้กับสถานการณ์ที่ไม่เป็นใจ ดังนั้นในระยะหลังทีมคู่แข่งเริ่มจับทางได้และเล่นแบบเขี้ยวลากดินเ้ข้าใส่ ป๋ารอยไม่สามารถจะแก้เกมส์ได้เลย จนผลงานของทีมตกต่ำลงเรื่อย ๆ และเวลาของป๋ารอยก็กำลังหมดลงพร้อมกับการเล่นแบบฟุตบอลอังกฤษขนานแท้ที่กำลังถูกแทนที่ด้วยฟุตบอลสมัยใหม่อย่างทีมชั้นนำทีมอื่น ๆ
(2) เฮียโปน
การต้องการเปลี่ยนแปลงทีมครั้งใหญ่ทำให้บอร์ดบริหารของลิเวอร์พูลได้ตัดสินใจเลือก เชร์ราร์ด์ อุลลิเยร์ หรือที่เดอะค็อปส์ต่างเรียกเขาว่า ” Doctor Who “? ตามการออกเสียงชื่อเขาแบบอังกฤษและตามวุฒิปริญญาเอกการกีฬาฟุตบอลของเขา
เมื่อบอร์ดตัดสินใจให้เฮียโปนได้เข้ามาร่วมงานกับป๋า หลายคนเืชื่อว่าลิเวอร์พูลน่าจะไปได้ดี เพราะสองหัวย่อมดีกว่าหัวเดียว แต่เอาเข้าจริง ๆ ทั้งคู่ต่างมีปรัชญาทำทีมต่างกัน ในขณะที่ป๋ารอยเน้นเกมส์บุกอย่างตะบี้ตะบัน แต่ด๊อก (ด๊อกเตอร์ ) แกกลับให้ทีมเล่นรัดกุมแบบสุด ๆ เพื่อเน้นผลการแข่งขันไว้ก่อนผลงานของทีมจึงออกมาได้ไม่ดีมากนัก
ช่วงนั้นถ้าใครดูการเล่นของลิเวอร์พูลก็คงพูดอะไรไม่ค่อยออก มันดูอึดอัดจริง ๆ เหมือนคนปวดขี้ฉิ… หาย แต่กลับขี้ไม่ออก ในขณะที่ป๋ารอยตะโกนสั่งบุกเต็มที่ ด๊อกแกกลับให้คุมโซนตั้งรับเหนียวแน่นและทำลายเกมส์คู่แข่ง การเล่นของลิเวอร์พูลช่วงนี้จึงเป็นอะไรที่แปลกประหลาดมากในประวัติศาสตร์ของสโมสร
ท้ายที่สุดสโมสรก็รู้ดีว่าต้องมีใครคนหนึ่งต้องไป และเป็นป๋ารอยที่ได้หลีกทางให้กับด๊อกได้ขึ้นมากุมชะตาทีมแบบเต็มตัวเพื่อนำลิเวอร์พูลเข้าสู่ฟุตบอลยุคใหม่ตามสโมสรอื่น ๆ
ห
ความบีบคั้นและความเครียดนี้สังเกตได้จากดวงตาที่โปนออกมานอกเบ้าของเฮียแก เมื่อความเครียดมันสะสมนานเข้าแกต้องเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ? ( ไม่รู้เป็นประเพณีหรือเปล่า ที่ ผจก. ทีมลิเวอร์พูลต้องเข้าผ่าตัด ตอนนี้ราฟาก็เพิ่งผ่าตัดนิ่วมา )
คุณครับ ผมและสาวกหงส์แดงทั่วโลกก็เครียดกันแทบเป็นบ้าเหมือนกันครับ ตอนนั้นผมอยากตะโกนออกมาจริง ๆ ครับว่า ” นี่มันฟุตบอลนะโว้ย!! ทำไมต้องทำเครียดถึงขนาดนี้ ? “
แต่แล้วกองเชียร์หงส์แดงโชคดีไม่ต้องเครียดนาน หลังจากการเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ “เชราร์ด์ อุลลิยร์” ทำผลงานได้อย่างย่ำแย่ เรียกได้ว่า “หมดสภาพ” จนเรารู้เลยว่าสภาพเฮียแกตอนนั้นมัน ” ชรา เหลาเหย่ “
Liverpool The Legend’s Tactic
ทั้งหมดนี้คือตำนานทีมลิเวอร์พูลอีกบทหนึ่งที่ผมอยากจะนำเสนอ ทุกคนทราบดีว่าลิเวอร์พูลเป็นทีมที่มีประวัติศาสตร์ยาวนานและเก่าแก่ทีมหนึ่ง เราได้รับรู้ตำนานหลายบทจากนักเตะ ผู้จัดการทีม โค้ช? หรือแม้กระทั่งแฟนบอล? สิ่งหนึ่งที่เราควรระลึกไว้คือ บนโลกนี้มีตำนานมากมายและไม่ได้มีเพียงเฉพาะตำนานของผู้ชนะฝ่ายเดียว บางครั้งคนอ่อนแอแต่ต่อสู้อย่างอดทนและมีสปิริตก็เป็นตำนานได้เช่นกัน
ผมคิดว่าทุกอณูของสโมสรที่เรารัก ก็เหมือนกันกับทุกสิ่งของคนที่เรารัก ล้วนมีความหมายทั้งหมด แน่นอนผมกล้าที่จะบอกว่าผมรักตำนานที่ผมได้กล่าวถึงมาทั้งหมด แม้ว่าพวกเขาจะประสบผลสำเร็จในชีวิตค้าแข้งกับลิเวอร์พูลหรือไม่ก็ตาม และผมจะจดจำพวกเขาต่อไป มากกว่าที่จะได้รับความสำเร็จมากมายแต่ไม่มีค่าอะไรที่จะจดจำ
แล้วคุณล่ะครับ……??? มีตำนานที่อยากจะเล่าสู่กันฟังไหม
อีแร้งแดง 
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
Love illusion ความรักลวงตา เพลงที่เข้ากับสังคมonline
Love illusion Version 2คนฟังเยอะ จนต้องมี Version2กันทีเดียว
Smiling to your birthday เพลงเพราะๆ ไว้ส่งอวยพรวันเกิด หรือร้องแทน happybirthday