ปืนใหญ่...กับช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลง

แต่หากมันเกิดขึ้นกับทีมระดับอาร์เซน่อล สโมสรยักษ์ใหญ่ของพรีเมียร์ชิพ นั่นย่อมเป็นสิ่งผิดปกติ เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ทีม ปืนใหญ่ พลาดท่าพ่ายเชลซีคาไฮบิวรี่ 0-2 ซึ่งนับเป็นความพ่ายแพ้นัดที่ 3 ติดต่อกันในลีก และเป็นครั้งแรกที่พวกเขาไม่มีแต้มติดมือ จากการลงสนาม 270 นาที ภายใต้การคุมทีมของ อาร์แซน เวนเกอร์

และยิ่งไปกว่านั้น อาร์เซน่อลดูเหมือนจะหมดลุ้นแชมป์ในปีนี้แล้ว หลังจากทำคะแนนตามหลังเชลซีจ่าฝูงไกลสุดกู่ 20 คะแนน

อาร์เซน่อลอาจจะโชว์ฟอร์มขับเคี่ยวกับ สิงโตน้ำเงินคราม ได้อย่างสูสี แต่ไม่มีใครกล้า ปฏิสธได้เลยว่า เดอะ กันเนอร์ส มีปัญหาให้แก้ไขเยียวยาในทุกจุด

ถ้าหากก่อนออกสตาร์ตฤดูกาลนี้ มีใครบอกกับแฟนบอลอาร์เซน่อลว่า จะถูกเชลซีทิ้งห่าง 20 คะแนนก่อนคริสต์มาส ทุกคนที่มีเลือดขาว-แดง คงระเบิดเสียงหัวเราะกันท้องคัดท้องแข็ง แต่ในเวลานี้ความหวังในการแย่งชิงแชมป์พรีเมียร์ชิพของอาร์เซน่อลดับสนิท เนื่องจากปัญหาภายในทีมเลยเถิดไปไกลแล้ว

อาร์เซน่อลกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ห้วงเวลาเดียวกับที่ลิเวอร์พูล และ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ดประสบ ลูกทีมของเวนเกอร์ ต้องการใครสักคนมาทดแทน ปาทริค วิเอร่า อดีตกัปตันทีมชาวฝรั่งเศสถึงแม้ว่า เชส ฟาเบรกาส และ มาติเยอ ฟลามินี่ มีแววที่จะเป็นนักเตะชั้นยอด ซึ่งศักยภาพยังไม่เพียงพอที่จะช่วยอาร์เซน่อลในเวลานี้ได้

นอกจากนั้น ความจริงที่อาร์เซน่อลต้องยอมรับก็คือ

สตาร์ตัวหลักที่มีส่วนพาพวกเขาคว้าแชมป์ ในสไตล์ที่สุดยอดเมื่อ 2 ฤดูกาลก่อน ล้วนแล้วแต่สูงวัยด้วยกันทั้งนั้น โซล แคมป์เบลล์ เพิ่งหายมาจากอาการบาดเจ็บ และดูเหมือนสูญเสียความเร็วไปมาก บิ๊กโซล ในวัย 32 ปี รู้อยู่เต็มอกว่า ไม่มีวันเรียกฝีเท้าที่รวดเร็วจัดจ้านกลับมาได้อีกต่อไป

อาร์เซน่อลยังยึดมั่นในปรัชญาการเล่นฟุตบอล ที่เน้นรูปแบบสวยงาม ซึ่งเป็นปัจจัยสำคัญที่นำ ความสำเร็จเข้าสู่ทีมในปีที่ผ่านๆมา

แต่อย่าลืมว่า อาร์เซน่อล ไม่มีนักเตะที่โชว์ฟอร์มได้ในระดับนั้นอีกแล้ว ส่วนประกอบของการเคลื่อนไหว ที่ได้รับการยอมรับจากวงการลูกหนังว่า โดดเด่นหาทีมใดเสมอเหมือนได้ยาก เกิดจากการผสมผสานของ โรแบร์ ปิแรส, เดนนิส เบิร์กแคมป์ และ เธียร์รี่ อองรี


แต่น่าเสียดายที่ 2 คนแรก กำลังเดินเข้าสู่ช่วงปลายชีวิตพ่อค้าแข้ง อาร์เซน่อลอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ ระหว่างสิ่งที่เคยเป็น กับสิ่งที่ต้องการจะเป็น

ก่อนหน้านี้มีสัญญาณอันตรายบางอย่างเกิดขึ้น ในบ่ายวันเสาร์ที่อาร์เซน่อล ทำศึกเอฟเอ คัพนัดชิงชนะเลิศ กับแมนฯยูไนเต็ด กลางปีนี้ และตกเป็นรองตลอด 120 นาที ซึ่งคนฉลาดอย่างเวนเกอร์ไม่มีทางหลอกตัวเองได้เลยว่า อาร์เซน่อลสมควรเป็นผู้ชนะ

ถึงแม้ว่า เวนเกอร์ยังไม่ได้รับการโจมตีอย่างหนัก เหมือนกับที่เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน ต้องเจอจากสื่อมวลชน ในรอบ 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมา มันอาจเป็นเพราะ แมนฯยูไนเต็ด ครองความยิ่งใหญ่ในวงการฟุตบอลอังกฤษมานานกว่า 15 ปี หรืออาจเป็นเพราะสัมพันธภาพ ทั้งรักทั้งเกลียด ระหว่างเฟอร์กูสันกับสื่อ หรืออาจเป็นเพราะ แมนฯยูไนเต็ด เป็นจอมผลาญเงิน ในรอบหลายๆปี หรืออาจเป็นเพราะ 3 ประการที่กล่าวมารวมกัน

อย่างไรก็ตาม เมื่อลิเวอร์พูลตกอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อ และแมนฯยูไนเต็ด ต้องสร้างทีมขึ้นมาใหม่ ตามเงื่อนไขที่ว่า รองแชมป์ไม่ใช่อันดับที่ดีพอ อาร์เซน่อลอาจจบซีซั่นด้วยอันดับ 4 ซึ่งสำหรับทีมอย่างอาร์เซน่อลแล้ว การตกไปอยู่กลุ่มทีมเกรดสองของพรีเมียร์ชิพ จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ที่น่าสะพึงกลัว และมีผลต่ออนาคตของสโมสรไม่น้อย


ในด้านมืดของอาร์เซน่อล อาจมีด้านสว่างแฝงอยู่เช่นกัน 2 ฤดูกาลที่ผ่านมา อาร์เซน่อลเล่นได้ดี พอสมควร ซึ่งพวกเขาเป็นคู่แข่งที่ร่วมวงล่าแชมป์ แต่ค่อยๆถูกกลืนหายไป ส่วนเวนเกอร์ ก็มักซื้อนักเตะโนเนมมาปั้นจนโด่งดังได้เสมอ อาทิเช่น วิเอร่า หรือ อองรี

เมื่อมีนักเตะระดับโลกอย่างอองรีอยู่ในทีม ปัจจัยเรื่องเงิน ตามมาเป็นอันดับสองรองจากเรื่องถ้วยแชมป์ อองรีอาจถามตัวเองว่า กี่แชมป์ที่เขามีโอกาสทำได้หากอยู่กับอาร์เซน่อล ซึ่งถ้าถึงเวลานั้นแล้วข้อเสนอที่ยั่วยวนจาก บาร์เซโลน่าหรือเชลซี ก็ยากที่จะปฎิเสธได้

ความมหัศจรรย์จากฤดูกาล 2003/04 ที่อาร์เซน่อล คว้าแชมป์โดยไม่แพ้ใครเลย ไม่มีทางหวนคืนมาอีกแล้ว และเวนเกอร์ ก็ไม่มีทางสร้างทีมใหม่ขึ้นมาได้ จากเวลาเพียง 12-18 เดือน อาร์เซน่อลอาจ ต้องยอมรับแล้วว่า ถึงเวลาของพวกเขา ที่ต้องเผชิญหน้ากับกฏของวัฎจักร สูงสุดคืนสู่สามัญ