ได้อะไรกับ ทันตะ มช. ปี1

    ได้อะไรกับ ทันตะ มช. ปี1

    คุณคิดว่าคุณได้อะไรบ้างกับการเรียนคณะทันตแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ปี1


   แต่สำหรับ ธิตินนท์ จงตั้งปิติ แล้วล่ะก็

 


     -ได้รู้ว่า ดากานดา ผมยาวสยายมีแต่ในหนังเรื่องเพื่อนสนิทเท่านั้น ดังนั้นใครสลิตคิดว่า เข้ามาแล้วจะเจอไข่ย้อย ดากานดา หมดหวัง

    
-ได้รู้ว่า เชียงใหม่ มันร้อนฉิบหาย ร้อนแล้วปากแตก ร้อนง่าวแต้ง่าวว่า ง่าวประล่ำประเหลือ

    
-ได้รู้ว่า หมอฟันไม่เหมือนหมอสักนิด ใครคิดสะเออะ คุณค่ะคุณขา พลาดหมอจะเอาเด๊นท์ คิดทบทวนใหม่ คุณไม่โชคดีอย่างผมหรอกที่ชอบ

    
-ได้รู้ว่า คณะทันตะแพทย์ ก็มีคนที่บ้า X JAPAN เยี่ยงเราตอน ม.ต้น พระเจ้า!! บ้ากว่ากรูอีก

    
-ได้รู้ว่า มีนหน้าตาของคณะเราในสายตาคณะอื่นสูงมาก เขาว่า สาวทันตะ เดินมา 10 คน สวย 7 คน แต่มีหนุ่มวิศวะ ขอแก้ว่า ไม่จริง ต้องสวย 9.5 คน

    
-ได้รู้ว่า ตอนเลือกหอมันเอาภาพหอดอกไม้เยอะๆ สวยงาม ไฮโซหรูหรา หมากระโดดใส่ มันคือ ภาพลวงตา เพราะมันเป็นภาพผักชีที่ผ่านตอนรับปริญญา

    
-ได้รู้ว่า ตอน ม.ปลาย อ่านหนังสือขำๆหน่ะ ทำได้ แต่ มหาลัย จะมาระริกระรี่ ใจรีรอให้แม่พระมาโปรด ชาติหน้าเถอะเมริง เมริงไม่อ่าน มีแต่เปอร์กับไทร์

    
-ได้รู้ว่า คณะแพทย์ชอบใส่เสื้อกันหนาวคณะที่มีคำว่า medicine แม้กระทั่งวันที่กรูว่าอากาศร้อนฉิบหาย-คงเข้าใจว่ากรูหมายถึงอะไร 

    
-ได้รู้ว่า สีของคณะเราคือ สีม่วงดอกสุธาสิโนบล ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าก่อนว่าสีเป็นไง แต่ทั้ง มช. ได้ทราบแล้วว่าเป็นไง-เพื่อน เด๊นท์ เข้าใจที่เราพูดมะ

    
-ได้รู้ว่า กรูทำน้องร้องไห้ วันรับน้องโควต้าได้ เพียงแต่กรูบอกว่า เลือกแพทย์อันดับ 1 หรอ ก็ไปเรียนคณะเขาสิ อยากได้ จะเอาทันตะทำไม เสแสร้งชัดๆ ไป!!ประตูอยู่ตรงนู้น-ขอโทษนะน้อง พี่ตั้งใจ

    
-ได้รู้ว่า แมวมันอึ๊บกันเป็นไง หลังจากไปป้วนเปี๊ยนหอ 6 ชาย

    
-ได้รู้ว่า สายcoของกรูหน้าตาเหมือนลิง แต่เราว่า ต้องเป็นลิงง่าวต่างหาก

    
-ได้รู้ว่า ฉลามมีปอด

    
-ได้รู้ว่า เราไม่ควรเปิดโทรศัพท์ในห้องเลคเชอร์ เพราะมันดัง ทุกสายตาจะประจัญมายังอณูร่างกายเรา

    
-ได้รู้ว่า อมัลกัม ไม่ได้มี เงิน กับปรอท แต่มี ทองแดง และสาร filler ด้วย

    
-ได้รู้ว่า การขูดหินปูน คือการเอา explorer เขี่ยจนเลือดซิบๆ

    
-ได้รู้ว่า คณะทันตะเรามีหมาชื่อ ยุ่ง ซึ่งชอบให้เกาคอ แล้วเขย่าหัว (เหมือน กิด โคมินเลย)

    
-ได้รู้ว่า จะพิมพ์ปากด้วย alginate ต้องทาวาสลีนก่อน ไม่งั้นโมเดลจะแตกเป้น 2 เสี่ยง


    
-ได้รู้ว่า การรับน้องที่ถูกต้อง คือ การตอบทุกคำถามที่พี่ถาม ถ้าไม่ตอบเขาจะบอกว่า ทำไมไม่ตอบที่เพื่อนผมถาม

    
-ได้รู้ว่า ทุกครั้งที่พี่ถาม ต้องยกมือชิดหู แล้วเปร่งเสียงว่า ขออนุญาตครับ-ซึ่งกรูสารภาพว่า กรูไม่เคยยกสักครั้ง

    
-ได้รู้ว่า อย่ารู้จักเพื่อนแค่หน้าตา แต่เพื่อนชายคนนึงชื่อ เอก ทำให้ผมได้เข้าใจใหม่ว่า บางครั้งหน้าตาก็เกี่ยว

    
-ได้รู้ว่า หมาหอเรา มีชู้ได้ เพราะ 1 ปี ที่ผ่านมา มันมีผัว 2 ตัว

    
-ได้รู้ว่า คณะวิจิตรศิลป์อันลือชื่อเรื่อง เพื่อนสนิท อยู่ใกล้ตัวกรูมาก เพราะทั้งรุ่นอยู่หอกรู

    
-ได้รู้ว่า ไข่ย้อย ไม่มี้หรอก บางคนจะไข่เหม็นเพราะไม่ได้อาบน้ำ

    
-ได้รู้ว่า แลปกริ๊ง อันแท้จริง สนุกกว่าที่ รร.อีก คณะที่เรากำลังวิ่งเราต้องไล่เพือ่นข้างหน้าเราด้วย ให้มันไปได้แล้ว

    
-ได้รู้ว่า ไก่มี omental bursa

    
-ได้รู้ว่า เชียงใหม่ มี รร.นึงชื่อ ปริ๊นส์ รอแยล วิทยาลัย ซึ่งก่อนหน้านี้กรูนึกว่า ที่จังหวัด มีแต่ มงฟอร์ตวิทยาลัย

    
-ได้รู้ว่า สีน้ำเงินขาว ไม่ได้มีแต่ ของเซนต์ดอ เซนต์คาเบรียล ปทุมคงคาเท่านั้น

    
-ได้รู้ว่า ตัวเองหน้าแก่ขนาดไหน


    
 -ได้รู้ว่า การกินฟรี และพี่เทคมันมีความสุขมากขนาดไหน

    
-ได้รู้ว่า วิ่งขึ้นดอย เหนือยมาก

    
-ได้รู้ว่า ใครที่บอกว่า ทันตะ สบายกว่าแพทย์ ไม่จริง เพราะกรูสอบ 9 ตัว เมดกูแพทย์สอบ 4 ตัว

    
-ได้รู้ว่า ห้องคอมที่หอของเราน่าสนใจ เพราะมีคลิป ทุกประเภทที่ดาวโหลดเสร็จแล้วให้สะสมเป็นคอลเล้กชั่น เรียกได้ว่าไม่จำเป็นต้องเสียเวลาโหลด

    
-ได้รู้ว่า นามสกุล กาวิละ ไม่ใช่เชื้อพระวงศ์-ตอนแรกนึกว่ากรูต้องมอบคลานเข้าไปคุย

    
-ได้รู้ว่า การลอกแล้วเพื่อนได้ B+ แต่เราได้ A ย่อมเกิดขึ้นได้

   
  -ได้รู้ว่า การเดินเรียน ทำให้เราแทบบ้า ดังนั้นเราควรกลับหอไปนอนซะ ไม่ต้องเข้าไปเรียน

     
-ได้รู้ว่า หน้าตาสวย ควรเลือกตัวเลือก เป็นวิชากีฬา

    
-ได้รู้ว่า หลัง มช. มันคือ สวนหลวงดีๆที่นึงนั้นเอง

    
-ได้รู้ว่า เมื่อไฟดับ เราต้องไปแจกของ ซึ่งเป็นประเพณีของ มช. อันดีงามที่ควรรักษาสืบต่อลูกหลานให้เป็นมรดกโลก

    
-ได้รู้ว่า สาว มช. ไม่ได้ถือ ร่มกระดาษเดินสยายผม นั่งพับเพียบเป็นกุลสตรี พูดด้วยวาจามีหางเสียงว่า ....เจ้า อย่างที่คิด แต่.....กว่าที่คิด

    
-และสุดท้ายได้รู้ว่า บางครั้งบางอย่างที่เราชอบเราคิดว่าดี ในเวลานั้น แต่เมื่อเวลาผ่านไป ใจเราก็เปลี่ยนแปลงได้ และแล้วเมื่อเรายืนตรงนี้ เราก็คิดว่าเราเลือกถูก และเรามีความสุขที่อยู่กับมัน แต่สัตย์ของเราต่อปูชนียวัตถุ ณ ศิริราช นั้นยังคงแน่วแน่ไม่แปรผัน แม้บรรพกาลจะล่วงไปแล้วก็ตาม

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์