ในนามของแฟนบอลผู้มีอารมณืมันส์ในหัวใจ รัก และพิสมัย ในการทำให้กองเชียร์ฝั่งตรงข้าม จี๊ด ปี๊ด ประสาทแดก..หงุดหงิด อารมณ์ขึ้น..แต่มิได้คาดหวังอะไรให้เลยเถิดไปกว่าการ หยิกกันนิด แซวกันหน่อย..ประเภท ด่าข้ามโคตร หยาบคาย หรือไม่ไว้หน้าบุพการีใคร มิใช่วิสัยของเรา...
มันจะเป็นการใจดำเกินไปนะครับ หากไม่แสดงคำพูดคำนี้ แม้มันยากนัก ที่จะเอ่ยออกมา...กล้ำกลืน แต่ในฐานะกองเชียร์คนนึง ที่ไม่สำคัญอะไร...เฮ้...มานพ ปีศาจตัวน้อย และ แฟนบอลนิสัยดีของยูไนเต็ด...ยินดีด้วยว้อย
ยินดีด้วยกับการคว้าแฃมป์สมัยที่ 18 เทียบเท่าเดอะเรดส์ของเรา...ยินดีด้วยที่ผ่านฤดูกาลที่ยาวนานโดนการอยู่หัวตาราง...แม้ตลอดทั้งฤดูกาลที่ผ่านมา มีการไฟต์กันตลอดทั้งนักบอล กุนซือ..ไม่เว้นแม้กระทั่งกองเชียร์...แม้ทั้งฤดูกาล เราจะตั้งข้อสังเกต หรือกล่าวหา มากมายหลายประเด็น แต่เมื่อจบฤดูกาล และเมื่อมันผ่านไป คนจะไม่จำว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เขาจะจำเพียงซีซั่นนั้น ใครเป็นแชมป์...
สำหรับขุนพล ยูไนเต็ดและกองเชียร์ มีหลายอย่างที่น่าจดจำ สำหรับเรา...เดอะเรดส์ใช่ว่าเรา จะไม่มีอะไรที่น่าประทับใจในทีมที่เราเชียร์เลย...แม้จะไร้บัลลังค์ใดๆ แม้จะถูกหยามเย้ย ถากถาง แต่มันไม่ทำให้เรารัก ลิเวอร์พูลน้อยลง แต่มันกลับเป็นแรงผลักดันให้เราเชียร์อย่างบ้าคลั่งต่อไป...และเราจะไม่ลืมว่า สนามที่จุคนดูมากที่สุดในอังกฤษ ได้เห็นลูกฟรีคิก สุดงามของออเรลิโอ...และลูกยิงข้ามกบาลของ ดอส ก็ถูกจารึกไว้ในเมมโมรี่...
จงยินดีกับความสำเร็จ ให้พอ..เพราะฤดูกาลใหม่ที่มาเยือน น่าจะเป็นอะไรที่แตกต่างกว่าของเดิม...อย่างน้อยๆ เมื่อเริ่มฤดูกาลใหม่ ของทุกซีซั่น...ลิเวอร์พูลก็นำหน้า อีแอบ ยูไนเต็ด ในตารางเสมอ...เพราะ...แอล ย่อมมาก่อนเอ็ม...โชคดี และ ยินดีจากใจ(มีที่กระทู้นี้ กระทู้เดียว)......ก๊าก กรั้กๆๆๆ
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
