สัมภาษณ์ราชาลูกหนังปีศาจแดง “คันโตน่า” (ภาคแรก)

อาจจะยาวไปสักหน่อย ค่อยๆอ่านกันละกันนะครับพี่น้อง

บุคลลที่เปรียบได้กับเทพเจ้าลูกหนังของแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด เอริค คันโตน่า นักเตะชาวฝรั่งเศสที่ได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในชวัญใจตลอดกาลของแฟนปีศาจแดง เขาจะมาตอบคำถามของโฟร์โฟร์ทูตั้งแต่เรื่องในวัยเด็ก โค้ชคนเก่าของเขากีย์ รูซ์ การที่เขาไม่เคยได้อวดแข้งในฟุตบอลโลกกับทีมชาติฝรั่งเศสเลย รวมถึงสาเหตุที่เขาย้ายจากลีดส์มาอยู่กับแมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด

ในวัยเด็กคุณเติบโตในเมืองมาร์กเซย์ ความทรงจำในช่วงนั้นของคุณ อะไรที่เด่นชัดที่สุด? คุณเป็นเด็กที่มีความสุขหรือเป็นเด็กที่ทำหน้ามุ่ยตลอดเวลา?

สตีเว่น ไพรซ์, แอชตัน ออน เมอร์ซีย์

ผมเป็นเด็กที่มีความสุข พวกเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นและใกล้ชิดกัน ครอบครัวของผมสามารถส่งเสียให้การศึกษาที่ดีที่สุดเท่าที่ผมต้องการ ครอบครัวของพวกเราเป็นชั้นชนทำงานและพึงพอใจกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิต พวกเราสุภาพ  เราพูดกรุณาและขอบคุณอยู่เสมอ พวกเราให้ความเคารพซึ่งกันและกันและมีความสุขกับชีวิต พวกเราร้องเพลง ยิ้ม และมีความรักความอบอุ่น พวกเราเป็นผู้อพยพชาวเมดิเตอร์เรเนียน พ่อของผมมาจากอิตาลี แม่ของผมมาจากบาร์เซโลน่า

ผมเคยไปที่นั่น(บาร์เซโลน่า)เพื่อเยี่ยมคุณปู่เมื่อตอนผมเป็นเด็ก ผมอายุ 10 ขวบและชอบที่นั่นมาก ปู่ของผมมาที่ฝรั่งเศสหลังจากสงครามกลางเมืองในสเปน ปู่ไม่ได้รับอนุญาตให้กลับเข้าไปในสเปนนานถึง 15 ปีภายใต้การปกรองของฟรังโก้ (รัฐบาลนายพลฟรังโก้เป็นเผด็จการ) ก่อนผมมาอยู่ที่แมนเชสเตอร์ ผมอาศัยอยู่ในบาร์เซโลน่ามา 3 ปีเพื่อหวนรำลึกถึงความหลังสมัยเด็ก ผมได้อ่านหนังสือและใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น (โฟร์โฟร์ทูถามคันโตน่าอีกว่า – คุณเคยได้อ่านหนังสือ “แด่คาตาโลเนีย” (Homage to Catalonia) ที่เขียนโดยจอร์จ ออร์เวลล์หรือไม่?) ไม่เคย แต่ผมน่าจะชอบมัน คุณส่งให้ผมอ่านบ้างได้มั้ย? ตอนนี้ผมอยู่ในมาร์เซย์ เมืองแห่งฟุตบอลที่โอเอ็มเหมือนศาสนา (โอเอ็ม ย่อมาจาก โอลิมปิก มาร์เซย์ เป็นสโมสรที่คันโตน่าเคยเล่นให้) มันเป็นเมืองที่มีความหลากหลายทางเชื้อชาติและน่าหลงใหล ผู้คนที่นี่มีชีวิตอยู่เพื่อฟุตบอล

(หมายเหตุ – จอร์จ ออร์เวลล์ ผู้เขียน “แด่คาตาโลเนีย” เป็นนักเขียนชาวอังกฤษที่เขียนหนังสือเล่มนี้จากประสบการณ์จริงที่เขาเคยเข้าไปร่วมรบในสงครามกลางเมืองของสเปน)

ใครบ้ากว่ากันระหว่าง คุณกับกีย์ รูซ์ ? และอะไรคือความประทับใจในตัวผู้จัดการทีมเก่าของคุณ?

ท็อมมี่ โรเจอร์, เอสเซ็ก

ผมจากครอบครัวที่มาร์กเซย์มาที่โอแซร์ ซึ่งห่างกันไกลถึง 600 กิโลเมตร ตอนนั้นผมอายุ 15 สำหรับพวกนักเตะเด็กๆ กีย์ รูซ์เปรียบเหมือนพ่อ ผมชอบเขาและให้ความเคารพเขา ในบางสโมสรไม่มีความใกล้ชิดแบบนี้ โค้ชบางคนไม่ชอบใกล้ชิดกับนักเตะ แต่กีย์ รูซ์พยายามทำให้แน่ใจว่าโอแซร์เหมือนครอบครัวใหญ่ครอบครัวหนึ่ง ถ้าผมไปเล่นให้สโมสรอื่นความรู้สึกคงแตกต่างไปจากนี้ แต่ที่โอแซร์ผมเหมือนได้พบครอบครัวของผม

เมื่อตอนเป็นนักเตะอะไรคือความมุ่งมั่นของคุณ? เงิน? ความสำเร็จ? ชื่อเสียง?

ไมเคิล คลาร์ก, ฮัดเดิลฟิลด์

ความสำเร็จหรือชื่อเสียง มันต่างกันยังไง? (เงียบไปนาน) ผมคิดว่าผมเลิกเล่นตอนที่ยังหนุ่มเพราะผมต้องการพัฒนาตัวเองทุกๆ เวลาสำหรับการเป็นนักเตะที่ดีกว่า สำหรับตัวเองและทีม สำหรับถ้วยรางวัล สำหรับความรู้สึกที่ดีกว่า เมื่อผมเลิกเล่น ผมรู้สึกว่าผมไม่ต้องพัฒนาอะไรอีกต่อไป และผมสูญเสียความทะเยอทะยานไปในเวลาเดียวกัน ความทะเยอทะยานมาพร้อมกับความมุ่งมั่นในการพัฒนา ถ้าคุณสูญเสียความทะเยอทะยาน คุณจะสูญเสียความมุ่งมั่น

เงิน? ไม่เลย ถ้าใครบางคนสามารถทำให้คุณได้ลงเล่นในเกมเอฟเอ คัพรอบชิงชนะเลิศด้วยเงิน 100 ปอนด์ คุณจะยอมจ่ายหรือเปล่า? ดังนั้นมันเป็นเหมือนความฝันสำหรับผมที่ได้ลงเล่นเพราะว่าผมไม่ต้องจ่าย คนอื่นๆ อาจจะจ่ายเพราะพวกเขาไม่ได้เล่นเพื่ออะไรเลย มีเงินอยู่มากมายในโลกของฟุตบอลและพวกผู้เล่นก็มีส่วนแบ่งในนั้น ซึ่งมันเป็นเรื่องธรรมดา แต่ไม่ใช่เรื่องเงินที่ทำให้เรามุ่งมั่น มันคือความฝันต่างหาก บรรยากาศมันพิเศษมากสำหรับนักเตะ เพราะว่าพวกเราสามารถรู้สึกได้ว่าแฟนบอลกำลังเต็มที่กันทั้งสนาม พวกนักเตะสามารถรู้สึกได้ว่าแฟนบอลมีแต่เรื่องฟุตบอลวิ่งอยู่ในสายเลือด

ในปี 1993 ในเกมกับบัลแกเรีย เดวิด ชิโนล่าจ่ายบอลให้คุณพลาดและคอสตาดินอฟพาบอลไปทำประตูเขี่ยฝรั่งเศสตกรอบคัดเลือกฟุตบอลโลกปี 94 ซึ่งจัดขึ้นที่อมเริกา คุณคิดว่าทีมจะไปได้ไกลแค่ไหนถ้าได้ผ่านเข้าไปเล่นในฟุตบอลโลก?

เอ็มเม็ต, ไอร์แลนด์เหนือ

มันเป็นความทรงจำที่เลวร้ายเพราะว่าพวกเราจะไม่ตกรอบเพราะเรามีอีกถึง 3 เกม เกมที่หนึ่ง พวกเราเล่นกับสวีเดน ถ้าชนะจะได้เข้ารอบแต่เราทำได้แค่เสมอ หลังจากเรานำ 1-0 สวีเดนตีเสมอใน 10 นาทีสุดท้าย เราเหลืออีก 2 เกมที่ต้องพบกับอิสราเอลและบัลแกเรีย(ฝรั่งเศสแพ้อิสราเอลในบ้าน 2-3) เกมสุดท้ายกับบัลแกเรียถ้าเราเสมอก็จะได้เข้ารอบ พวกเรานำ 1-0 จากการยิงของผม ก่อนที่เราจะแพ้ 1-2 จากการโดนยิงในนาทีสุดท้าย

บัลแกเรียและสวีเดนได้เข้ารอบ ทั้งสองทีมทะลุเข้าไปถึงรอบรองชนะเลิศ (ฟุตบอลโลก 94 สวีเดนได้ที่ 3 บัลแกเรียได้ที่ 4) ฝรั่งเศสน่าจะทำได้ดีพอๆ กับสวีเดนและบัลแกเรีย พวกเรามีทีมที่ดีที่สุด แต่ไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ได้แม้ว่าเราจะมีผู้เล่นที่มีประสบการณ์มาก เพราะถึงคุณจะมีประสบการณ์ คุณก็สามารถทำเรื่องผิดพลาดได้ แต่คุณต้องเรียนรู้จากความผิดพลาดเพื่อก้าวต่อไป ทั้งในโลกแห่งฟุตบอลและโลกแห่งความจริง

แฟนบอลได้ยินข่าวลือแต่ไม่เคยได้รับคำตอบอย่างชัดเจน ทำไมคุณถึงย้ายออกจาลีดส์? คุณทะเลาะกับผู้เล่นในทีมบางคนหรือเป็นเพราะวิลคินสัน? คุณเตรียมย้ายออกก่อนที่เฟอร์กี้กับวิลคินสันจะได้คุยกันจริงหรือ?

โจ สแตฟฟอร์ด, เชฟฟิลด์

ผมมีความสัมพันธ์ที่เลวร้ายกับผู้จัดการทีม วิลคินสัน พวกเรามีทัศนคติด้านฟุตบอลไม่ตรงกัน ผมชอบฟุตบอลของแมนเชสเตอร์มากกว่า ที่ลีดส์พวกเขาเล่นฟุตบอลแบบยุคเก่า ที่พวกคุณเรียกกันว่าสาดโด่งแล้ววิ่งกวด (Kick and Rush) แต่มันสำคัญมากๆ ที่ได้เล่นกับลีดส์ในช่วงแรกเพราะผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากแนวทางการเล่นฟุตบอลประเภทนี้ ถึงแม้ว่าเราจะประสบความสำเร็จ(ลีดส์ได้แชมป์ลีกสูงสุด) แต่ผมไม่คิดว่าสภาพแวดล้อมที่นั่นดีนัก ผมไม่อยากอยู่ที่นั่น ผมต้องการจะรู้สึกดีกว่า

บางทีนั่นอาจจะเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงได้มีปัญหา บางทีบรรยากาศในสโมสรไม่ได้เหมือนกับที่ผมฝันไว้ ผมพยายามหาถ้อยคำมาอธิบายว่าผมต้องการอะไร มันก็เหมือนกับผู้หญิง ที่บางทีคุณก็ไม่รัก แต่บางทีคุณก็พบรักแต่มันก็ไม่เข้าที่เข้าทาง มันดีที่มีความรักแต่คุณต้องการมากกว่านั้น คุณต้องให้ คุณต้องรับ บางทีสิ่งเหล่านี้ไม่เกิดขึ้น ผมไม่แน่ใจว่าผมอยากจะอยู่กับผู้หญิงที่บางทีเหมือนกับเจ้าของทีมที่ผมพบ พวกเขาไม่สมควรได้รับความรัก