ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีสำหรับ ทริปนำร่องของการทัวร์ชมฟุตบอลที่สนามโอลด์ แทร็ฟฟอร์ด แบบคนระดับเวรี่ อิมพอร์แทนท์ เพอร์เซิ่น หรือเรียกอย่างย่อว่าวีไอพี แม้ผลการแข่งขันจะไม่เป็นที่ถูกอกถูกใจของหมู่มวลเร้ด อาร์มี่ ผู้แห่มาเชียร์ขุนพลแชมป์พรีเมียร์ชิพ อย่างแน่นขนัดเต็มความจุกว่า 75,000 คน
แต่แมตช์รูดม่านฤดูกาล 2007/08 ของทีมปีศาจแดง เมื่อวันอาทิตย์ จะตราตรึงติดแน่นทนนานในความทรงจำของคนไทยกลุ่มย่อยๆ กลุ่มหนึ่ง ที่มีอยู่กันไม่เกิน 7-8 ชีวิต โทษฐานที่จารึกชื่อลงประวัติศาสตร์ของหนึ่งในสโมสรลูกหนังที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของโลก แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
โทษฐานที่เป็นคนไทยกลุ่มแรกๆ ถ้าไม่ใช่คนแรก ผู้ได้สัมผัสเกมฟุตบอลพรีเมียร์ชิพ ภายในห้องวีไอพีของสังเวียนแข้งที่ถูกขนานนามเป็นโรงละครแห่งความฝัน งานนี้ ฝันของผีหลายๆ ตน ถูกสานให้กลายเป็นจริง ไม่ว่าจะเป็น **บิ๊กจ๊ะ** สาธิต กรีกุล หัวหน้าคณะสาวกผี, **บอ.บู๋** บูรณิจฉ์ รัตนวิเชียร นักเลงผีตัวจริง หรือ **เปริมี่** กฤษฎา สมัญญา ทายาทอสูร-บก.หนังสือพิมพ์ตลาดลูกหนัง
รวมไปถึงคุณ **อ๊อด น้ำหวาน** จุติ ไกรเลิศ ที่ไม่มีหลักฐานปรากฏชัดเจนว่ากรีดเลือดสาบานตนเป็นเร้ด เดวิลส์ ด้วยหรือไม่ เช่นเดียวกับ **นายสตั๊ดติดแบงก์** รัตนพงษ์ คันทะชา บก.สปอร์ตพูล ผู้สวามิภักดิ์ได้กับทุกทีมที่เมก มันนี่ หาเงินเลี้ยงลูกสองให้แกได้
จะเหลือก็แต่ผม ที่เป็นลูกหงส์ตัวน้อยๆ ขนเพิ่งขึ้นเพียงหร็อมแหร็ม ต้องตัวสั่นเทาอย่างหวาดกลัวท่ามกลางหมู่มารและมัจจุราช HA HA ที่ผ่านมา เราเคยพูดกันแต่ **จิบเบียร์-เชียร์บอล** ตามวิถีของคนเบี้ยน้อยแต่หอยไม่มี ไม่นึกไม่ฝันหรอกว่าครั้งหนึ่งในชีวิต จะได้นั่งกระดกแก้วไวน์ดูบอลสดๆ ผ่านกระจกใสหนาไม่ถึงนิ้วในห้องแอร์เย็นฉ่ำ
แถมเป็นการชมแบบชิลล์ๆ ไม่ต้องผุดลุกผุดนั่ง เหมือนเวลาอยู่ปะปนกับพวกแฟนบอลเจ้าถิ่นบนอัฒจันทร์ คนเคยซื้อทริปทัวร์ไปดูบอลในอังกฤษ คงซาบซึ้งพอๆ กับรู้สึกรำคาญ เวลามีจังหวะลุ้นได้ประตูที พวกกองเชียร์เป็นอันนั่งไม่ติดเก้าอี้ พร้อมใจกันลุกจนเราต้องลุกตาม เพราะไม่อยากพลาดชอตสำคัญเหมือนกันนี่หว่า
หรือว่างๆ ในสนามไม่มีเหตุการณ์ระทึกขวัญชวนสยองอะไร พี่แกก็หาเรื่องยืนกันดื้อๆ ด้วยการร้องปลุกความเป็นชาตินิยม หรือเลือดสีเดียวกัน ด้วยโทนของเพลง Go West Stand up if u love... หรือ Salute if u love....
ไข่ปลาสามจุด คือใส่ชื่อทีมตัวเอง ว่าถ้ารัก ก็จงยืนขึ้นซะ ไม่มีอะไรทำ พวกก็หันมาแซวทีมคู่อริ แค่เปลี่ยนจาก Love เป็น Hate มันยืนตรงกันทั้งสนาม แฟนบอลก้นหนักอย่างเราที่อยากนั่งดูเกมแบบสบายๆ ต้องลุกตามมันแบบโน ชอยส์ ไม่มีทางเลือก
ดูในห้องวีไอพี พวกนี้จะยืนก็ยืนไป ไม่เดือดร้อนถึงเราครับ ย้อนกลับไปบรรทัดนู้น ไวน์สักแก้วระหว่างชมฟุตบอล ถือเป็นการช่วยย่อยอาหาร หลังจากที่ฟาดโฟร์ คอร์ส หายเรียบลงกระเพาะประหนึ่งทอร์นาโดเพิ่งพัดผ่าน รู้ตัวอีกที พุงบวมเหมือนลูกโป่งใกล้ระเบิด
เริ่มต้นด้วยซุปมาเรียกน้ำย่อย กระชากความอยากอาหารมันออกมา ตามมาด้วยจานหลักที่เราเลือกไว้ล่วงหน้า คือไก่ชุบแป้งทอดยัดไส้เครื่องสมุนไพร แต่ถ้าคณะใคร รับประทานเนื้อได้ทุกคน จะมองผ่านเมนู แกะย่าง แกล้มกับไวน์แดง ก็ดูกระไรอยู่ มาถึงของหวาน ชีสเคสกลิ่นมะม่วง เสิร์ฟพร้อมราสเบอร์รี่สด และครีมวานิลา กลั้วคอด้วยกาแฟ หรือชา เป็นอันตบท้าย ก่อนเสียงนกหวีดเริ่มเกมจะดังขึ้น
ระหว่างพักครึ่ง ยังมีของว่างให้กระเพาะทำงานไม่ต้องหยุด ฟังดูดีมีชาติตระกูลขึ้นมาบ้างมั้ย นี่ถ้าแมนฯ ยูไนเต็ด ประเดิมนัดแรกด้วยสามแต้ม และมีประตูให้ได้เฮสัก 2-3 ดอก ทริปนี้ต้องถูกนิยามว่าเพอร์เฟกต์ ไม่ต้องสงสัย
เสียดายแทน (จริงๆ แล้วกลั้นสะใจแทบไว้ไม่อยู่ HA) ผมต้องทนฟังเสียงบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ดังระงมตลอดหลายชั่วโมงหลังจบเกม จากเหล่าอสูรผู้เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลร่วมๆ 6 พันไมล์ บ้างก็หาว่าผมเป็นอีแร้งอีกา ตามมาแช่งชักหักกระดูก
บ้างพานโทษคุณอาบิ๊กจ๊ะของหลานๆ ว่านับตั้งแต่เป็น **บิ๊กจ๊ะ รีเทิร์น** กลับมาดูบอลสดๆ ในอังกฤษ สองนัด และเป็นเกมของแมนฯ ยูไนเต็ด ทั้งสองแมตช์ ผีแดง อย่าว่าแต่ชนะ แค่สักประตู ก็ไม่บังเกิด
คุณอาหนวดงาม กลายเป็น Jinx ของทีมโปรดตัวเองไปแล้วครับท่าน ทริปแรกนี้ หากไม่มีอุปสรรคในการเดินทางขามา และถ้ายืดเวลาให้เที่ยวอังกฤษ ต่ออีกสักวันสองวัน คงน่าแฮปปี้มากขึ้น เพราะที่เหลือ ถือว่าลงตัว ไม่ว่าการจัดโปรแกรมทัวร์สนามโอลด์ แทร็ฟฟอร์ด หรือเอาใจคนที่อาจเป็นแฟนหงส์ ด้วยการแวะไปสำรวจถิ่นแอนฟิลด์ แบบทุกซอกทุกมุม ไปจนถึงการพักโรงแรมหรูระดับ 4 ดาวใจกลางเมือง อย่างพาเลซ โฮเต็ล ที่ยังคงสถาปัตยกรรมแบบยุโรปยุคเก่า
คณะของเราโชคไม่ดีครับ เจอกับอุปสรรคที่ไม่คาดคิด และสุดวิสัยจะเยียวยา ทำให้ทีมชุดนำร่องต้องลอยเคว้งเท้งเต้งอยู่ในอากาศกับสนามบิน นานเหยียบ 30 ชั่วโมงก่อนเท้าได้แตะผืนดินแมนเชสเตอร์
แน่นอนว่าทริปหน้า และต่อๆ ไป ตลอดซีซั่นนี้ คงไม่โชคร้ายสุดขีดเหมือนเราอีกแล้ว ที่สำคัญคือสกอร์ 0-0 ในโอลด์ แทร็ฟฟอร์ด จะมีสักกี่ครั้งเชียวในหนึ่งฤดูกาล ว่ากันว่าโควตาความโค-ตะ-ระซวย ถูกคุณอาบิ๊กจ๊ะ แอนด์ โค ดูดไปจนเกลี้ยงเรียบร้อยตั้งแต่ทริปเปิดซิง HA HA
แฟนผีแดงท่านใดที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ สนใจไปค้นหาประสบการณ์ที่ไม่เหมือนที่ไหน และไม่มีที่ไหนเหมือน ติดต่อสอบถามเพิ่มเติม ได้ตามสะดวกกับทาง
คอร์โน แอนด์ แนช
115/66 หมู่ 12 ซอยรามอินทรา 40 ถนนรามอินทรา
แขวงคลองกุ่ม เขตบึงกุ่ม กรุงเทพฯ 10230
หรือโทร.ถามให้ชัดเจน 0-2508-8184 เบอร์แฟกซ์เปลี่ยน 4 ตัวท้ายเป็น 3278
ครั้งหนึ่งในชีวิตครับกับทัวร์เมืองผี แบบคนเหนือระดับ
ส่วนใครเผลอติดใจ จะขอไปหลายๆ ครั้งก็ไม่ว่ากันอยู่แล้ว
...มาริโน่...
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
