เรด แมชชีน แค่ได้ยิน ใครก็หนาว

      ครับ..เมื่อสอดส่ายสายตาตลอดเช้านี้ มีบอร์ดข่าวผุดขึ้นมามากมาย แต่ไม่มีของทีมงานเลยก็ทำให้นึกไปว่า คงเป็นวันหยุดของพวกเขา หลังจากที่คร่ำเคร่งกับการสรรหาข่าว มาให้เราได้ ประชันฝีปากกันตลอดสัปดาห์(หรือว่าหลบเจ้ามืออยู่)น่ายินดีกับทีมงานของบอร์ดที่นี่ นะครับ เพราะ นอกจากจะมีแฟนกลุ่มที่เหนียวแน่นตลอด ก็ยังมีหน้าใหม่ หน้าเก่า ทยอยเข้ามา เจรจากันเป็นระยะ แม้บางคนจะมาแบบลูกผู้ชาย หรือ บางคนจะนุ่งผ้าถุงเข้ามา อันนี้ไม่ว่ากัน แล้วแต่จิตสำนึกของแต่ละคน...

      เรด แมชชีน แฟนทั้งขาจร และขาประจำ คงคุ้นเคยกับคำคำนี้ แต่รูปฟอร์มการเล่นที่แทเจริงนั้น แฟนสมัยนี้ คงหาชมกันได้ยาก ที่จะใกล้เคียงกับคำว่าเรด แมชชีน เพราะที่เห็นผ่านๆตาในปัจจุบัน แค่ ก่าง ของกระทิ เท่านั้น ยังไม่ใกล้เคียงกับหัวกระทิเลย

      อยากรู้ไหม เรด แมชชีน ต้องเป็นอย่างไร ไม่ได้อวดรู้อะไร เพราะหากไม่ต้องการ อ่านจริงๆ แค่พารากราฟแรก ก็ปิดบอร์ดได้เลย แต่หากอ่านมาถึงย่อหน้านี้ ย่อมอยากรู้ว่า เรด แมชชีน ที่ผมมองควรเป็นอย่างไร...

      ใช่เลย หากจะบอกว่า แฟนบอลลิเวอร์พัดเลี่ยน ในไทย มีมากมายในยุคใด ก็ต้องบอกอย่างไม่อายว่า ยุค แปดศูนย์ครับ สาเหตุนั้นเนื่องมาจาก สัญญาณภาพ บอลอังกฤษที่เข้ามาแพร่ในไทย เริ่มแพร่หลายในยุคนั้น ผมเอง ติดงอมแงม ขนาดที่ว่า รู้ว่าเป็นแค่เทป ก็ยังเฝ้ารอจนกว่าบิกซีนีม่าจะจบ แล้วก็พบกับพี่ ย.โย่ง พยายามไม่ชมข่าวกีฬาก่อน เพราะหากรู้ผลก่อนจะไม่สนุก(เป็นเอามาก)

     ในยุคที่ผมเชียร์ น่าจะเป็นปลายๆของคำว่าเรด แมชชีนแล้ว เพราะ เราเริ่มพึ่ง หรือฝากความหวังกับการรุกทางด้านข้าง ด้านใดด้านนึงแล้ว...ซ้ายมีจอห์น บาร์นส์ ขวา เป็น เรย์ เฮาจ์ตัน กลางเป็น ซุปเปอร์แม็ค กับ วีแลน ยอดคนยักษ์เขียว...

      บอลในสไตล์บูธ รูม ไม่มีอะไรที่ซับซ้อน ซ่อนเงื่อน ปรัชญาอย่างเดียวคือ บุก..บุก และบุกมันเข้าไป...ดังนั้นคำว่าเรด แมชชีน ที่ผมเคยชินก็คือการได้เห็น ลูกฟุตบอล ถูกเคาะ ผ่านไปผ่านมา จากเท้าสู่เท้า เคลื่อนไปเรื่อย แล้ว จบที่การสังหาร จะเข้าไม่เข้าอีกเรื่องนึง และสิ่งที่เป็นจุดเด่นที่สุดในทีมไม่ใช่ความสามรถ ระดับเทพ ของใครคนใดคนนึงในทีม หากแต่อยู่ที่ ความเป็นทีมเวิร์ค และ ความเป็นผู้นำ คอยกระตุ้นของคนบางคนในทีมมากกว่า

     บ่อยครั้งที่เรด แมชชีน บุกจนได้ประตูขึ้นนำ อันเป็นเป้าหมายสูงสุดในปรัชญาการเล่น แต่หาได้ลดความกระหาย กระสัน ในการตุลุยเดินหน้าทะลุทะลวงต่อไปไม่ ทีมยังคงบุกแหลก เพื่อแลกกับสองสิ่งเท่านั้นคือ ชัยชนะ และเสียงโห่ร้องยินดี ที่สู้แบบสมศักดิ์ศรี และก็มีบ่อยครั้งเหมือนกันที่ โดนซัดตูมเดียวหายชนิดเสียงเพลงยูว เนฟ เวอรื วอร์ค อะโลน เงียบกริบ แต่....ชอร์ค เพียงครู่ เสียงเพลงเนื้อเดิมๆแต่กลับยิ่งดังมากกว่าเดิม คล้ายจะกู่ให้นักเตะทราบว่าเฮ้ย ไอ่น้องอย่ากลัว พวกเราอยู่ข้างๆนี่

     รูปแบบการเล่นแม้ยามที่ตกเป็นฝ่ายเพรี่ยงพร้ำ ก็ยังคงสไตล์ เรด แมชชีน หาใช่ เรด ร้อนรน แต่อย่างใด ทีมยังคงเชื่อในศักยภาพในการบุก และจะยิ่งผ่านบอลกดดันเข้าเขตโทษอย่างต่อเนื่อง จนกว่าจะได้มาซึ่งประตูคืน หรือวิ่งจนกระทั่ง นกหวีดสุดท้ายจะดังขึ้นมา

     สิ่งที่ผมกล่าวมามันเริ่มหายไปทีละอย่างสองอย่างในเส้นทางที่เราห่างหายแชมป์มา โดยเฉพาะจิตใจความเป็นเลือดนักสู้ของเหล่านักเตะ ที่ระยะหลังดูจะเปราะบาง หรือท้อต่ออุปสรรคง่ายเกินไปหน่อย

     จนกระทั่งความรู้สึกกับคำว่าเนฟเวอร์ เซย์ ดายน์ได้กลับมาปลุกวิญญาณเรด แมชชีน อีกครั้ง กับค่ำคืนที่อะตาเติร์ก นั้นแหละ ที่ทำให้คำว่า เนฟเวอร์ เซย์ ดายน์กับคำว่ายูว เนฟเวอร์ วอร์ค อะโลนกลับมาสถิตย์ในพลพรรคเดอะเรดส์อีกครั้ง

      จากฤดูกาลใหม่ที่เปิดขึ้นมาเริ่มเกมไปได้ยังไม่ถึงค่อน ตอนนี้ผลงานของทีมก็ยังเกาะกลุ่มหัวแถว ซึ่งต่างจากหลายฤดูกาลที่ผ่านมา แน่นอน การกลับมาจากความพ่ายแพ้ด้วยการแซงชนิดแลบลิ้นแตะเส้นชัยของลูกตะบัน ของกัปตันบรรเจิด ทำให้ทีมเฮเหนือโบโร่...ลูกยิงของไรอัน ที่ระเบิดพันธนาการ จากการผูกปีแพ้ ยูไนเต็ด การเข้าฮอร์สบนเส้นโทษของ สาก มหากาฬ พาเข้าวินเหนือซิตี้ และ สากมหากาฬคนเดิม ตะบันชัยให้เบียดแซง วีแกนเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา นั่น แสดงให้เห็นว่า เรา เดอะเรดส์ กลับมาแล้ว เอ่ยคำว่า เนฟเวอร์ เซย์ดายน์ได้เต็มปาก ตะโกนยูว เนฟเวอร์ วอร์คอะโลนได้สุดเสียง
       แหละตอนนี้ ที่ผมต้องการ และเพียงสิ่งเดียวที่จะเติมเต็มความสำเร็จได้ก็คือการกลับมาอีกครั้ง ของแผนการเล่นที่ได้ถูกขนานนามว่าเรด แมชชีน เท่านั้นเองครับ 


เพ้อเจ้อโดย...do the reds