ผมเชื่อว่าเหล่าบรรดากูนเนอร์สคงยากที่จะข่มตาให้หลับใหลในรัตติกาลค่ำคืนนี้ลงไปได้ อันเนื่องมาจากผลการแข่งขันชวนช็อคที่เซนส์ เจมส์ ปาร์ค หลังจากที่ผองเราขโยกไปก่อน 4 แผล ก่อนพลิกกลับมาโดนตีเสมอซะฉิบ
ขอสารภาพว่าครึ่งเวลาแรกเกล้าฯกระผมมิอาจมีบุญญาบารมีมากที่จะได้ชมการขโยกประตู 4 ดอก แต่ก็ได้ติดตามการรายงานสดจากวิทยุเป็นระยะเนื่องจากติดภารกิจบางประการ แต่ก็พอทราบว่าเป็นการเบิกโลงของพ่อหนุ่มธีโอ
ผมแอบอุทานในใจ “บร๊ะเจ้า!!!! ธีโอยิงเม็ดแรกหรอ? ทฤษฎีธีโอ จะบังเกิดมั๊ยฟระ”
อนึ่ง ทฤษฎีธีโอ ในที่นี้กระผมหมายความถึงทฤษฎีจากความทรงจำของผม ที่พอจำได้เลาๆว่า หากนัดใดที่พ่อหนุ่มใจโต ธีโอ วัลค็อตมีชื่อเป็นผู้ทำสกอร์เม็ดแรกให้ทีม ทีมเรามีโอกาสได้รับชัยชนะในอัตราที่น้อยเหลือกำลัง
แต่ด้วยความที่ผู้ดำเนินรายการรายงานว่าเรายิงนำห่างไปกระทั่ง 4 เม็ด แอบคิดในใจว่าทฤษฎีธีโอคงไม่บังเกิดหรอกนะ เพราะเท่าที่รับฟัง เป็นพวกเราที่ไล่สอนบอลเดอะ แม็กพายฝ่ายเดียว
กระทั่งได้มีโอกาสรับชมในครึ่งเวลาหลัง
ไม่ทราบว่าจะด้วยทฤษฎีธีโอจริง หรือไอ้ผมนี่เองที่เป็นผู้ต้องหาในข้อหา “ตัวซวย” ก็มิอาจทราบได้ จุดเปลี่ยนของเกมส์นี้ก็เกิดขึ้นถึง 2 ครั้ง
ครั้งแรก จากอาการบาดเจ็บของพ่อหนุ่มฌูรู กองหลังที่ไว้ใจได้อันดับต้นๆของทีมชั่วโมงนี้ แล้วคนที่ลงมาแทนก็ตามตำแหน่ง นั่นแลขอรับนั่นคือ สกิลลาชี่ แต่การลงมาของผู้มาใหม่ มิได้สร้างความอุ่นใจให้พวกเราได้เลย แม้ว่า ณ. ชั่วโมงนั้น จะอยู่ห่างไกลเค้าลางแห่งความอัปยศก็ตาม
กระทั่งจุดเปลี่ยนของเกมส์อย่างสิ้นเชิงก็บังเกิด
จากจังหวะที่อาบู ดิยาบี้ กองกลางจอมเทคนิคของเราโดนการเข้าปะทะอย่างน่าเกลียดจนเกินงามของ ไอ้โรคจิต โจอี้ บาร์ตัน จนมิอาจสะกดอารมณ์ได้อยู่เหนี่ยวคอบาร์ตันแล้วผลักมันลงไปหนึ่งดอก แถมยังมีเหวี่ยงเควิน โนแลน(ถ้าสายตาไม่ผิดพลาด)ผู้มาห้ามปรามอีกหนึ่งดอก
จากจังหวะนี้เอง ฟิลล์ ดาวน์ ผู้ตัดสินในเกมส์นี้ไม่รีรอที่จะชูใบแดงๆที่หาใช่แบงค์ร้อยไม่ แต่เป็นการอัญเชิญให้ออกไปสงบสติอารมณ์ในห้องพักก่อนเวลาอันควร
จากจังหวะนี้เช่นกัน ผมมองว่า กรรมการตัดสินถูกต้องแล้วที่ดิยาบี้โดนตะเพิดออกไปอาบน้ำก่อนเสียงนกหวีดยาวของกรรมการ แต่สิ่งที่ผมไม่เห็นด้วยนั่นก็คือ การเข้าบอลหนักของเหล่าสาลิกาดง โดนที่รอดพ้นการตักเตือนจากตุลาการในสนาม โดยเฉพาะคนต้นเรื่องอย่างบาร์ตัน จังหวะนั้น ถ้าเป็นผม ผมจะจัดการตะเพิดทั้งคู่หาใช่เพียงดิยาบี้ผู้เดียวไม่
ผมไม่อยากต่อว่าต่อขานถึงการเก็บอารมณ์ของดิยาบี้นะครับ เพราะผมพอจะเข้าใจ เนื่องจากแกเพิ่งหายจากอาการบาดเจ็บมา และคงมิอยากนัดพบกับพยาบาลสาวๆเหล่านั้นอีกคำรบในระยะเวลาอันสั้นอย่างนี้ ฉะนั้นการแสดงออกจากความไม่พอใจเป็นสิ่งที่ทำได้
แต่หากถ้าจะมีกึ๋นกว่านี้ การแกล้งลงไปนอนดีดดิ้งแสร้งทำเจ็บจากการปะทะ น่าจะได้ผลลัพธ์ที่ดีกว่าการปรี๊ดแตกเยี่ยงนี้เป็นแน่
แต่เกมส์ก็ต้องดำเนินต่อไป
หลังจากผู้เล่นเหลือ 10 คน เกมส์ก็ตกเป็นของเจ้าบ้าน ที่มีผู้เล่น 13 คนในสนามอย่างสิ้นเชิง(ผู้เล่นมี 11 คน กองเชียร์เค้าว่าเพิ่มเป็นผู้เล่นคนที่ 12 แล้วคนที่ 13 ใครหว่า? หึหึ)
หลังจากนั้นสาลิกดงก็ไล่ตีตื้นเป็น 1-4 ในนาทีที่ 68 ลีออน เบสต์ ครองบอลหันหลังให้ประตูแต่โดน กอสซิแอลนี่ แหย่สกัดจากด้านหลัง และเป็น โจอี้ บาร์ตัน สังหารจุดโทษนิ่มๆ ไม่พลาด ลูกโทษลูกนี้ยังถือว่า 50:50 ครับ ให้ก็ไม่น่าเกลียด ผมว่าแฟนปืนพอรับได้
แล้วขุนพลชุดขาว-ดำก็ดาหน้าไล่บี้เราอย่างหนักกระทั่ง นาทีที่ 75 นิวคาสเซิ่ล ไล่มาอีกเป็น 2-4 จากจังหวะที่ โฆเซ่ เอ็นริเก้ หยอดบอลจากกราบซ้าย ลีออน เบสต์ ขึ้นโหม่งทีแรกติดบล็อค บอลยังอยู่กับที่ เบสต์ ก็เลยซัดผ่าน เซสนี่ จากระยะ 5 หลาไม่เหลือ
แต่สงสัยตุลาการในสนามกลัวไล่ไม่ทันหรือยังไงก็มิทราบ เพราะในนาทีที่ 83 จากบอลโด่งเข้าไปในเขตโทษ ไมค์ วิลเลียมสัน ขึ้นโหม่งแล้วโดน กอสซิแอลนี่ กับ โรซิชกี้ ขึ้นประกบสอง แต่ผู้ตัดสินมองว่า โรซิชกี้ ไปใช้มือดันจังหวะก่อนขึ้นโหม่ง โจอี้ บาร์ตัน คนเดิม ซัดจุดโทษไม่พลาด ไล่มาอีกเป็น 3-4
จังหวะนี้เองแหล่ะครับที่ผมรู้สึกว่าเกินไป กรรมการใจร้ายมากๆที่เป่าจากจังหวะนี้ เพราะหากดูเผินๆผ่านๆ เราแทบดูไม่ออกกันด้วยซ้ำว่าบังเกิดการฟาวล์เกิดขึ้น
และแล้วทฤษฎีธีโอก็บังเกิดหายนะขึ้นอีกคำรบเมื่อ ในนาทีที่ 87 เมื่อ นิวคาสเซิ่ล ตีเสมอ 4-4 จากฟรีคิกริมเส้นที่ถูกสกัดออกมา ชีค ติโอเต้ ตะบันด้วยเท้าขวาจากระยะกว่า 30 หลาสวนกลับไปแบบไม่จับ บอลพุ่งติดไซด์ก้อยเบียดเสาเข้าไปอย่างสุดสวยแต่ช่างเสียดแทงหัวใจพวกเราเป็นอย่างยิ่ง
ที่ผมกล่าวมาหาใช่สาระเพื่อการกล่าวโทษคนในทฤษฎีไม่ครับ และผมก็ไม่โทษดิยาบี้ด้วยเพราะอารมณ์นั้นเป็นเราก็น่าจะทำเช่นนั้น แต่สิ่งที่ผมอยากกล่าวโทษที่สุดผมว่าทุกท่านก็น่าจะรู้สึกเยี่ยงผม
แพะตัวนั้นก็คือผู้เล่นคนที่ 13 ในเกมส์นี้นั่นแหล่ะครับ
Gunners1989
กระทู้ร้อนแรงที่สุดของวันนี้
กระทู้ล่าสุด
รูปเด่นน่าดูที่สุดของวันนี้
