ตอนที่ 2 รอแยล อาร์เซน่อล

ตอนที่ 2 รอแยล อาร์เซน่อล

ตอนที่ 2 รอแยล อาร์เซน่อล



       จากจุดเริ่มต้นที่ไม่มีอะไรเลยในช่วงแรก และเป็นทีมกึ่งอาชีพ อาร์เซนอลเป็นทีมที่เติบโตได้อย่างรวดเร็วเหนือทีมในลีก ภายใน 7 ปีนับแต่ก่อตั้ง “รอแยล อาร์เซนอล” ก็ได้เข้าเป็นสมาชิกของฟุตบอลลีกจากน้ำพักน้ำแรงของพวกเขาทุกคน..ในปีแรก ๆ ของการก่อตั้งสโมสร ความสำเร็จที่ได้เป็นความสำเร็จในท้องถิ่นเป็นส่วนใหญ่ ในปี 1889 เข้ารอบสี่ทีมสุดท้าย “ลอนดอน ซีเนียร์คัพ” โดยแพ้แคลปตันไป 2-0 ปีต่อมาได้แชมป์ เคนต์ ซีเนียร์คัพ, เคนต์ จูเนียร์คัพ,และ”ลอนดอน แชริตี้คัพ” ซึ่งเป็นถ้วยอันทรงเกียรติที่สุดในยุคนั้น โดยชนะ โอลด์ เวสต์มินส์เตอร์ส ไป 3-1 ที่สนามเมเนอร์ฟิลด์ แต่ต่อมา โอลด์ เวสต์มินส์เตอร์ส ก็ชนะไปได้บ้างในนัดชิง ลอนดอน ซีเนียร์คัพไป 1-0 ซึ่งถือเป็นดาร์บี้แม็ทช์ของกรุงลอนดอนนัดแรก


         กฎของสมาคมฟุตบอลอังกฤษในยุคนั้นค่อนข้างเข้ม แต่สำหรับอาร์เซนอล นักบอลส่วนใหญ่ทำงานอยู่ในย่าน วูลวิช อาร์เซนอล และได้ดึงเอานักบอลที่รับราชการทหารเข้ามาเป็นนักเตะของทีมอีกด้วย


         ในปี 1890-91 ทีมปืนใหญ่คว้าถ้วย “ลอนดอน ซีเนียร์คัพ “มาได้เป็นหนแรกด้วยการเอาชนะเซนต์บาร์โธโลนิวในนัดชิงไป 6-0.....แต่ในช่วงที่ทีมต้องเข้าแข่งกับทีมระดับอาชีพจริงๆ พวกเขาก็พบความเป็นจริง โดยได้เข้าร่วม FA คัพในปี 1889-90 ในนัดแรก ปืนใหญ่ถล่มลีนด์เฮิร์ตไป 11- 0 ชนะผ่านธอร์ปหลักจากนัดแรกเสมอกัน 2-2 และนัดรีเพลย์ทีมธอร์ปจากนอริชไม่มีทุนเดินทางมาแข่ง และก็มาชนะครูเซเดอร์ส ไปอีกทีม แต่ในรอบต่อมากลับถูกทีมสวิฟต์ถล่มไป 5-1

      ในฤดูกาลต่อมาในถ้วย FA คัพ รอบแรก พวกเขาถูกดาร์บี้ต้อนไป 2-1 และจากชัยชนะและความปราชัยที่เกิดขึ้นมาทำให้ผู้บริหารของ รอแยล อาร์เซนอล ตัดสินใจผลักดันให้ทีมเข้าร่วมกับฟุตบอลลีก และเป็นสถาบันของทีมลีกทางใต้ โดยใช้  “อินวิคต้า กราวน์” เป็นที่ทำการ และเปลี่ยนสนามจาก “พลัมสตีด มาร์ชส์” มาเป็น “สปอร์ตแมน กราวน์ด” ซึ่งเป็นฟาร์มหมูเก่า ๆ และเป็นที่ลุ่มน้ำมักชอบท่วมขังอยู่บ่อย ๆ และในการเปิดสนามรับการมาเยือนของ มิลล์วอลล์ ในวันที่ 11 กพ. 1888 สนามจมอยู่ใต้น้ำ ทางทีมจึงได้เปลี่ยนมาใช้ “เมเนอร์ โร้ด” แทนซึ่งสภาพสนามเป็นที่ทุ่งหญ้า และแห้งพอที่จะเล่นบอลได้ แจ็ค ฮัมเบิล จึงได้ขออนุญาต คาวีย์ เจ้าของที่ซึ่งให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ซึ่งผลการแข่งขันจบลงด้วยสกอร์ 3-3 และได้ใช้สนามนี้เป็นสนามเหย้าในอีก 2 ปีต่อมาโดยใช้ชื่อว่า “เมเนอร์ กราวน์ด” ซึ่งได้ไปขอยืมรถลากของชาวบ้านมากั้นล้อมเขตสนามและบางครั้งก็ได้ใช้สนาม “กรีนแมน” หรือ “เรลเวย์ ทาเวิร์น” และมักจะเก็บเงินจากการแข่งขันได้

          หลังจากที่อาร์เซนอล ประสบความสำเร็จในการคว้าถ้วยรางวัลหลายถ้วยมาครองในปี 1889-90 พวกเขาย้ายสนามข้ามพลัมสตีด ไฮสตรีท มาที่บ้านใหม่ที่มีอัฒจันทร์และห้องแต่งตัว โดยเรียกที่นี่ว่า “อินวิคต้า” ในวันอีสเตอร์ ปี 1891 ปืนใหญ่แข่งกับ ฮาร์ทส์ แชมป์จากสก๊อต ซึ่งมีคนเข้ามาชมถึง 12,000 คน ทำให้เจ้าของสนามขึ้นค่าเช่าจาก 200 ปอนด์เป็น 350 ปอนด์ ซึ่งทางสโมสรฯ ไม่มีเงินพอจึงได้ย้ายสนามอีกครั้งโดยได้กลับมาใช้ “เมเนอร์ กราวน์ด” และได้สร้างสนามเพื่อเตรียมการเข้าสู่การเปิดฤดูกาลดิวิชั่นสองในปี 1893 และได้ใช้สนามแห่งนี้มาอีก 20 ปีเต็ม ก่อนจะย้ายมาที่ “ไฮบิวรี่”




*ผมหารูปตราสโมสรสมัยนั้นไม่ได้คับ
 แก้ขัดไปก่อนคับ 

เครดิต :
 

ข่าวดารา ข่าวในกระแส บน Facebook อัพเดตไว เร็วทันใจ คลิกที่นี่!!
กระทู้เด็ดน่าแชร์